Hoerekot
Ik ben gisteren voor het eerst in mijn leven in een hoerenkot binnen gestapt. Zelfs in een stuk of vijf verschillende. Het was namelijk een soort opendeurdag in de rosse buurt van Antwerpen, vlakbij waar ik woon dus. "Drempelverlagend" moest het werken. En er hing ook overal kunst te bekijken. Kunst die van ver of van dicht te maken had met bordelen, prostitutie, mensenhandel. Ik moet zeggen dat ik het interessant vond. Maar in één bepaald peeskamertje draaide mijn maag letterlijk om. Ik werd er letterlijk fysiek misselijk van. De geur die er hing, de verlichting, de smerigheid, de lakens, het bed, de foto's aan de muur. Ik moest er weg. Verschrikkelijk vies, klein, donker, groezelig, onhygiënisch. Ik kon er me meteen al een type man bij denken en ik werd er kotsmisselijk van. Als dat type man niet bestond of zich beter wist te beheersen, dan ... misschien...
Ocharme die meisjes. Ocharme, ocharme toch...