Stilletjes
Er is slechts één ogenblik in de loop van de week dat ik stilletjes ben, en da's op maandagochtend. Het lijkt alsof ik terug een beetje moet wennen aan het werkritme. Ik probeer er tijdens het weekend zo min mogelijk aan te denken, vooral omdat ik mijn werk even niet graag doe, en dan ineens zit ik in de auto richting werk. Ik word dan wel erg bruusk met de neus op de feiten gedrukt wanneer ik de redactie binnenstap en al mijn collega's zijn al naarstig aan 't werk. Ik heb altijd eerst mijn platte kaasje nodig én een paar tassen koffie en dan kom ik wel op gang... Maar dat iedereen me nu nog maar wat gerust laat. Over vijf minuten begint hier de wekelijkse vergadering-die-vijf-uur-duurt-en-waarop-vooral-veel-geluld-wordt. U begrijpt mijn frustratie.