Tikketik
Ik woon in het centrum van Antwerpen, heel dicht bij de Grote Markt. Op een weekendnacht krijg ik nogal eens wat lawaai te horen. Vannacht niet. Om zes uur vanochtend, een heel zacht getik aan mijn raam. Heel zachtjes, tikketikketak, tikketik. Omdat het me geen bekend geluid is, werd ik wakker. (ja, blijkbaar word ik niet meer wakker van schreeuwerige zatte mensen, wel van onbekende geluidjes)
Ik voorzichtig gaan kijken. Drie mensen stonden pal voor mijn raam. Twee mannen en een vrouw. Ze deden 'iets' aan de vensterbank van mijn raam. Mijn gordijn was dicht, dus ik zag niet wat ze precies deden. Ik wilde hen daar weg dus ik stak mijn felste licht aan. Ze zagen het niet eens... Zij bleven staan en ik bleef staan kijken. Moest ik de politie bellen? Waren ze een gestolen portefeuille aan het doorzoeken? Maar wat was dat getik op mijn vensterbank? De middelste kerel bleef maar 'tikketikketik' doen op het hout. En toen...
Eén voor één bogen ze voorover... Naar het plekje waar die ene kerel had zitten tikken.
Ze bogen voorover, hielden hun vinger op één neusgat, en met het andere neusgat, snoven ze wit spul. Eén voor één. Stonden daar te snuiven aan mijn raam ! En toen waren ze weg ...