De laatste nacht
Een beetje melancholie moge op zijn plaats wezen... Ik slaap vannacht voor het laatst in mijn appartement. Ik ben hier komen wonen in maart 1999. Een kot was het toen. Ik zat in mijn laatste jaar, kon niet meer wachten om alleen te gaan wonen en vond dit appartementje. Apetrots was ik ! Nu had ik al vier jaar op kot gezeten, maar dit was toch wel je van het ! Een heus appartement, met eigen meubeltjes, eigen spulletjes, alles van mij. En nu ben ik blij dat ik weg kan. Gek hoor. Ooit zo trots en nu zo graag weg willen. Een stukje jeugdsentiment. Time to move on. Nu eerst nog wat dingen inpakken en morgen een eerste deel verhuizen. Bed zal zeker mee gaan. Morgen slaap ik voor het eerst in mijn eerste eigen huis.