Wennen
Na zes weken thuis, is het moeilijk weer wennen aan een normaal werkritme. Het is nu kwart voor vier en ik heb al behoorlijk veel zin om weer naar huis te gaan. Zometeen zal het donker worden en dan krijg ik het helemààl. Ik vind er maar niks aan, zo lang aan een bureau zitten. De voormiddag, dat gaat nog. Beginnen om tien uur, koffietje drinken, beetje vergaderen, beetje rondlopen (is het decor al opgebouwd?, is de begingeneriek al klaar?, mag ik de tune eens horen?) en voor je 't weet, is het lunchtijd. Maar dan, van half twee tot zes, dat vind ik een veel te lange tijd. Ik ben gewoon niet zo'n bureaumens. Ik kan niet zo lang neerzitten. Een mens is al blij dat de koffiemachine een verdieping lager staat, zodat ik af en toe eens mag wandelen. En ook... zo'n nieuw werk is toch altijd een beetje zoeken. Ik weet helemaal niet waar ik me de hele dag mee moet bezighouden. Maar dat komt vast...