Auwa !
Zondagavond, 19 uur, ergens op een terras in de Ardennen. Zonnetje, aperitiefje, heerlijk gezelschap. Ik voel gekriebel aan de achterkant van mijn bovenarm en met m'n andere hand wil ik het wegjagen. Het gekriebel werd veroorzaakt door een nieuwsgierige wesp en ze besluit me in mijn hand te prikken. Auwa ! Pijn ! Het prikt ! Het brandt ! Auw ! Liefje springt recht en loopt naar de auto omdat ik iets roep als 'doe iets, lief ! Doe iets !"
Een mevrouw, aan het tafeltje naast ons op het terras, haalt haar rugzak boven en pakt een zakje met een ehbo-kit. Ze neemt rustig een tube zalf, legt een dikke laag op de pijnlijke plek, een compres erop, en dan een zwachteltje errond. Een half uur later vermindert de pijn en ik ben dankbaar. En vertederd door mijn liefje die zo heldhaftig ter hulp wilde snellen. Maar erg dankbaar aan de vreemde vrouw, die zonder veel woorden verzorgde. Nu staat er alleen nog een bobbel. En die jeukt. Maar pijn is er niet meer.