Thirty something
Volgens mijn moeder heeft een vrouw "de schoonste jaren van haar leven" tussen haar dertigste en veertigste verjaardag. Het beste moet dus nog komen. Fijn vooruitzicht. Alhoewel ik mijn leven nu toch ook al pretty great vind. Ik word over 25 dagen 29 jaar. Ik heb een huis, een echtgenoot, meestal een fijne job, geen zorgen, veel dromen, nogal wat ambitie en ik herhaal: geen zorgen. Fijn. Vrienden rondom mij worden zo stilaan één voor één dertig. Of 31, of 32, thirty somethings quoi. Gisteren was ik op een verjaardagsfeest van iemand die dertig werd. Je wordt uitgenodigd op zondagmiddag om drie uur. Da's al een teken aan de wand. "Kindjes welkom," da's al een tweede teken. En plots zit je daar, tussen leeftijdsgenoten mét kinderen. En alle blikken gaan jouw richting uit, en iedereen lijkt te denken "bijna dertig en zelfs nog niet zwanger???". Of misschien beeld ik het me in. Er werd vlot wijn gedronken, en cola light. Er werden agenda's naast elkaar gelegd, want wanneer gaan we nu eindelijk nog es met z'n allen een weekend weg? Er werd gelachen en geklaagd over zwangerschapskwaaltjes, en vertederd gekeken naar baby, peuter en kleuter die samen speelden. En om acht uur werden jasjes aangetrokken, want "morgen naar school". Nu ja, een mensenleven evolueert he...