Long time...
Vriend S. heeft zich opnieuw gemeld. Vrijdag, aan de telefoon. En da's verdikke lang geleden. Vriend S. ken ik al een paar jaar en hij is een ... raar geval. S. heeft zo van die vlagen. Er zijn periodes geweest dat ik hem wekenlang dagelijks, soms meermaals per dag hoorde. Dan belde hij gewoon, meestal vanuit de auto, zomaar, voor een praatje. Hij wist veel van mij, ik nauwelijks iets van hem. Hij praat soms in raadsels, doet een beetje mysterieus, is altijd cool and collected. En dan ineens hoor ik hem weer niet meer. Weken niet, soms maanden niet. En dan opeens merk je dat hij een nieuwjaarskaartje in je brievenbus is komen gooien, zonder eerst te bellen, zonder iets. Gewoon: gelukkig nieuwjaar ! S. Sindsdien geen nieuws meer van S. De tamtam deed wel z'n werk, dus af en toe vernam ik via heel wat omwegen nog iets van hem, maar ik hecht niet zoveel vertrouwen aan die tamtam. Maar vrijdag belde hij dus. Opeens. En ook weer zomaar. Het gaat wel goed met hem. Denk ik, want opnieuw loste hij niet veel over zichzelf. Hij maakt weer plannen, doet dingen. Ik was blij hem nog eens te horen. Blij dat het hem goed gaat.