Over rituelen en tradities
Mijn liefje is niet echt van het sportieve type (eerder een houten klaas, oh dear, ik hoop dat hij dit niet leest), maar iedere week gaat hij zaalvoetballen. En hij is er eigenlijk ook behoorlijk goed in, kan ik getuigen van die ene keer dat ik hem aan het werk zag... Zondagavond is zijn voetbal-avond. Zondagavond vind ik meer een avond als: na een hele dag niet of nauwelijks uit je pyjama gekomen te zijn, na voor tv gegeten te hebben, heerlijk naar de mol kijken en je dan druk maken in het 'ons-kent-ons-principe van woestijnvis dat ze oneindig tentoon spreiden in de Pappenheimers' om vervolgens naar tv1 te blijven kijken omdat je al de hele avond niks anders doet dus waarom zou je nu ineens zappen, om dan uiteindelijk relatief vroeg in bed te kruipen. Alleen, want het liefje is gaan voetballen. Wat ik eigenlijk wilde zeggen (ik zie zelf dat het er niet goed uit komt, dus zeg het maar zo duidelijk mogelijk:) ik vind zondagavond geen goeie avond om te gaan voetballen. Maar dat wordt wekelijks ruimschoots gecompenseerd door het avondlijke telefoontje. Tegen de tijd dat mijn liefje gesjot heeft, twee pinten en twee ice-t's gedronken heeft, kruip ik in bed. En dan belt hij. Soms slaap ik al. Soms nog net niet. En dan babbelen we nog een paar minuten. Tien is het maximum dat ik hem aan de lijn kan houden. Hij is niet zo'n beller. Maar zondagavond wel. Dan bellen we zonder eigenlijk veel te zeggen. We lullen maar wat en meestal is het grappig. Hij brengt me altijd aan het lachen. Ook al wanneer ik al ingedommeld was en hij me dus wakker belt. Hij lacht me uit met mijn 'De Mol-strategieën'. Hij vraagt wie er is weggevallen uit de mol en dan moet ik vervolgens uitleggen wie Shadia is, wat totaal geen zin heeft, want hij ziet het programma toch nooit wegens voetbal, maar hij wil het toch weten dus ik leg het uit. En hij lacht met hoe ik iedere week van gedachte verander over mijn verdachte sinds corry is weggevallen. En ik was zo zeker dat het corry was. En tegen de tijd dat ik zo suf geworden ben van het telefoongesprek, dat ik bijna in slaap val, hangen we op met een lieve 'slaapwel lieveke' en zo komt het dat ik iedere zondagnacht goed slaap (op zijn kussen btw) en zo komt het dat ik iedere maandagochtend goed gezind opsta.

Hmmm. Dit was geen duidelijke post he. Ik weet het. U moet het mij vergeven. Mijn hoofd is nog altijd een warboel.