Wow !
Iets na negenen kom ik ons kantoor binnengewandeld. Niet slecht gezind, maar ook niet supervrolijk. Ik groet iedereen en begin aan mijn eerste koffie. Alles in orde? Ja hoor, dankje. En toen ineens een compliment van de man die nooit complimenten geeft. De man die nooit zijn hoofd opheft en altijd naar zijn schermen kijkt. De man die als asociaal omschreven kan worden. De man die nauwelijks praat, die nauwelijks beweegt, de man die altijd altijd in zijn kantoortje zit. Een compliment van hem vind ik een groot compliment. En ik werd vrolijk.