Jemig !
Ik had van een vriendin de goede raad gekregen om de mojito's eerst uitgebreid te proeven om de juiste maat te kennen. Twee centimeter rum, één centimeter limoensap, twee schijfjes limoen, twee koffielepeltjes suiker, drie ijsblokjes, zes of zeven (naargelang de grootte) muntblaadjes en opvullen met bruiswater. Dat bleek de juiste verhouding te zijn. Naargelang de grootte van de glazen, moest ik ook de verhoudingen opnieuw becijferen en dus opnieuw proeven. Maar van al die zoetigheid krijgt een mens natuurlijk dorst en die ging ik lessen met bier. Om een uur of tien, wat ik nog redelijk laat vind persoonlijk, voelde ik dat het niet goed zou blijven gaan. Ik werd opvallend vrolijk, opvallend uitgelaten, opvallend knuffelig ook. Ik kreeg boze blikken van mijn mama, die haar dochter nog nooit met een pint -zeker niet uit een flesje- had gezien. Maar ik was thuis en hoefde niet te rijden, dus het kon... Nog later werd ik nog lacheriger en misschien had het feit dat ik niet had gegeten er ook wel iets mee te maken. Ik heb me geamuseerd, ik heb gelachen en gepraat en geknuffeld en uiteindelijk geslapen. Maar o jee, zondagochtend. Mijn evenwichtsgevoel had ik nog steeds niet helemaal terug, bij de gedachte aan eten, werd ik misselijk en dorst, zoooveel dorst ! Pas tegen de late namiddag kwam ik en mijn hoofd er een beetje door. Maar t was wel een fijn feestje !