Banaal maar cruciaal
Er zitten allerlei banale gedachten in mijn hoofd. Zoals: vanavond niet vergeten de vuilzakken buiten te zetten. Alsof het zo'n ramp zou zijn als ik ze zou vergeten. Volgende week is er nog een week. Ook nog: wanneer ga ik nu eindelijk die zolder eens opruimen? Iedere keer als ik voorbij het trapje naar de zolder loop, schiet de gedachte van nog ingepakte verhuisdozen door mijn hoofd. So what? Morgen staan ze er nog, en ik krijg er beslist zin in eens de lente doorbreekt. Dan zet ik alle ramen open, muziek luid, vuilniszakken in de aanslag, en ik trek naar de zolder. Zo gaat het ieder jaar, dus waarom zou het nu anders worden.
Af en toe worden die banale gedachten cruciaal. Zoals: ik mag niet vergeten tandpasta te gaan kopen in de delhaize. Lijkt futiel, maar gisteren was echt ieder restje uit de tube geknepen. Shit. Geen tandpasta meer. Dan maar zonder gepoetst, en voorts erg veel muntjes gegeten. Dan zou je toch verwachten dat deze banale edoch cruciale gedachte -tandpasta kopen, tandpasta kopen- mijn hoofd niet meer verlaat en zich opdreunt als een mantra? Ja, dat zou je verwachten. Vanmorgen had ik nog steeds geen tandpasta. Nu eerst naar de winkel. Dag dag !