Brrrr
Ik heb er een gloeiende hekel aan en ik stel het iedere keer uit maar ik kan er nooit aan ontkomen. Solliciteren. Als freelancer moet ik telkens na vier, vijf maanden op zoek naar een nieuwe job. En da's flink kut. Ik kan mezelf niet verkopen, ik vind het verschrikkelijk om te onderhandelen over geld en uren en privileges. Ik ben best wel volhardend en geïnspireerd en ontzettend enthousiast, maar hoe zet ik dat verdomme in een sollicitatiemail naar een volstrekt onbekende wiens mailadres begint met info@ ? Ik hoor van mensen dat ik vaak te direct en rechtuit ben, en ik hoor van anderen dat ze dat fijn vinden omdat ze dan tenminste weten wat ze aan me hebben. Ik vind het allemaal ontzettend kut. Weet de wereld nu nog altijd niet wat ik waard ben? Ik ben wie ik ben en take it or leave it.