Twenty-something
Heel af en toe word ik ermee geconfronteerd. Ik ben bijna zevenentwintig, ik heb een huis, ik heb een fantastisch lief, ik heb een paar fantastische designmeubelen kunnen kopen, er staan verse bloemen in mijn huis, er valt zalig veel daglicht in mijn keuken, ik heb leuke vrienden, een fijne moeder, ik denk dat ik gelukkig ben. Toch voel ik ergens in mijn hoofd die onrust. Die onbedwingbare onrust. Ik wil dingen doen, mensen zien, reizen en genieten van eten en tijd, en dit nog en dat nog en niet vergeten dit nog. En mensen blijven maar vragen wanneer ik aan kinderen zal beginnen.