Cinema
Tot gisteren was het jaaaren geleden dat ik nog moest huilen met een film in de cinema. Gisteren weer wel. We keken naar "Million Dollar Baby" met en van Clint Eastwood. Nu ben ik geen al te grote Clint-fan, maar deze film vond ik "schoon". Ne gewone, schone, ontroerende film. Mét tranen op 't einde, maar toch geen traditioneel Hollywoodfilm-einde. Ik hoorde vele mensen rondom me snotteren, dus het lag niet aan mijn hormoonspiegel die overhoop lag of zo. Gewoon een schone film...