Wie zoekt, die vindt
Ik heb het gevonden ! Denk ik. Ik denk te weten waarom ik tegen mijn zin werk. Ik was net een mail aan t schrijven voor mijn liefje, waarin ik het allemaal eens uit de doeken deed (arme stakker, hij moet mijn gezeur aanhoren. Nuja, hij kan ook gewoon naar beneden scrollen he), en terwijl ik het schreef, begon het een beetje te dagen. Er is namelijk een deel aan mijn werk dat ik heel erg leuk vindt: het draaien van de reportages. Zo vertrek ik bijvoorbeeld volgende vrijdag voor vier dagen naar Salt Lake City omdat we daar een gezochte gevonden hebben, en daar heb ik nu wel zin in. Het zit 'm gewoon in het bureauwerk denk ik. Eer we dus iemand vinden, gaat daar meestal een boel zoekwerk aan vooraf. En dat vereist dus iets van mij dat ingaat tegen mijn natuur: binnen zitten. Aan een bureau. Aan een pc. Met een telefoon bij de hand. En veel papieren. Dat steekt me toch zoveel tegen he ! Als ik weer eens op reportage ben geweest voor een paar dagen, dan de beelden gevisioneerd heb, dan gemonteerd, dan ben ik toch al gauw tien dagen bezig geweest. En dan lukt het de daaropvolgende week wel om bureauwerk te doen. Maar nu zit ik al bijna drie weken onafgebroken op deze redactie. In m'n uppie, want andere collega's zijn gaan draaien. En daar heb ik dus schoon genoeg van. Ik denk dat het dàt is ! Nu ik dat weet, is het gewoon aftellen tot volgende vrijdag he, dat ik kan vertrekken. Misschien toch tussendoor een dagje vrij nemen. Dan gaat het wat sneller...