Als een kind...
Als een kind dat weet dat vannacht Sinterklaas komt, als een kind dat straks voor het eerst terug naar school mag, als een kind dat morgen jarig is, zo vrolijk en zenuwachtig was ik vannacht. Eerst wilde ik niet gaan slapen, want misschien zou ik het missen. Dan won de slaap het gevecht toch, en sliep ik tot drie uur. Met de gordijnen open natuurlijk want anders zou ik het missen. En om drie uur dan toch opgestaan, maar helaas, alles was nog gewoon groen. Nuja, een beetje oranjig, door de straatverlichting. Om half vijf nog steeds de teleurstelling, maar om zeven uur mocht ik juichen. Eindelijk sneeuw ! Van mijn liefje moest ik nog braaf in bed blijven liggen tot op 'een menselijk uur', dixit. En om half negen kon ik het niet meer houden. Opgestaan en gekeken. Door het raam. Gewoon staan staren. En heerlijke broodkruimels met kaas en appel klaargemaakt voor de vogeltjes. En nu gewoon van aan mijn bureau buiten zitten kijken. En af en toe werken, uiteraard. Maar wanneer mag ik buiten spelen?