Zondag
Zondag een voor mij heilige dag noemen, is een pietsje overdreven, maar ik hou wel van zondagen. Zondag is vanzelf wakkerworden, dus zonder wekker, naast mijn liefje. Lang blijven liggen, heel veel lachen in bed, na lang getalm opstaan, ontbijten (liefst buiten), rustig douchen, en dan zien wat de dag brengt. Dat is zondag. Behalve als je huis verbouwd wordt. Dan is zondag stoffig, en rommelig, en vervelend. Raak je toevallig met je propere zwarte jeans een muur aan, dan heb je een lelijke witte veeg op je broek. Loop je op blote voeten naar de badkamer, dan heb je stoffige voeten. Sta je recht van tafel, dan stoot je met je voeten tegen een bak met materiaal zoals hamers, beitels en duimstokken. Op zo'n zondag is een zondag niet fijn. Ik kan ook niet in bed blijven liggen, wetende dat het huis zo'n puinhoop is. Ik kan ook niet rustig op bezoek bij mama, schoonmama of whoever, wetende dat ik beter zou opruimen en poetsen. Wat ik wel kan, is gewoon werken op zondag. Liefje rustig op bezoek bij zijn mama, ik rustig aan het werk op de redactie. Morgen worden de plinten nog geïnstalleerd, en dan kan ik echt gaan poetsen. Dan zijn de verbouwingen achter de rug. Dan maak ik alles weer proper, en geniet ik van mijn nieuwe living. Meubels weer uit het tuinhuis, televisie weer uit de slaapkamer weg, internetconnectie weer aankoppelen en gewoon weer verder leven. Alle bouwvakkers uit mijn huis weg. Liefje en ik krijgen ons huis weer terug. Maar dan wel met een mooie, nieuwe, propere living.