Gewoontes
Omdat je al zoveel jaren leeft, worden heel veel handelingen zodanig gewoon, dat je er niet meer bij hoeft na te denken. Gevaarlijk wordt het, als je er wel bij gaat nadenken. Laat het me uitleggen. Al jaren en jaren doe je elke dag toch minstens één keer de ijskast open. Je hebt daar een techniekje voor, je hand weet precies waar het moet naar grijpen, je kan het met je ogen dicht. Precies. Net zoals met het nemen van toiletpapier. Dat doe je ook al je hele leven, minstens een paar keer per dag. Je hebt je velletjes toiletpapier in no time in je juiste hand. Tot je erover gaat nadenken... Is mij overkomen. Eens je erover gaat nadenken, is het verloren. Neem ik nu eigenlijk de rol met m'n linkerhand vast om dan een paar velletjes met m'n rechterhand af te scheuren? Steek ik twee vingers gespreid in het kartonnetje van de rol, of leg ik 'm gewoon in m'n hand? En wat doe ik als de rol links van het toilet hangt, en niet rechts, zoals thuis? En hoe werkt het ook weer precies als een toiletrol gewoon op de grond staat? Kijk, eens je je zulke vragen begint te stellen, is alles om zeep. Ik weet niet meer hoe ik toiletpapier neem ! Iedere keer weer zit ik in de knoop met die rol. Alleen heeeel af en toe, als ik er niet aan denk, wordt het weer een automatisme. En dan meteen daarna valt mijn frank ! Hé, ik deed het terug gewoon. Hoe deed ik het nu net? Huppekee, en dan begin ik het weer te analyseren... Was het nu zo, of deed ik het net anders?
Och ja, iedereen heeft recht op z'n afwijking zeker he...