Reis
Katrien wil op reis. In december graag, na Big Brother. Maar Katrien gruwelt bij de gedachte van een groot hotel, waarvan men in de touroperator-brochure schrijft 'waar vlamingen zich thuis zullen voelen.' Katrien gruwelt van de gedachte aan een groot hotel waar men je aan de balie in het duits aanspreekt, of waar je eten krijgt, "zoals je thuis zou krijgen". Of waar je om negen uur kan gaan gymmen op het strand, en dan om half elf met de kinderen naar de animatie kan, maar waarbij je je dan moet haasten want om kwart voor twaalf vertrekt de bus-met-nederlandstalige-gids om het eiland te gaan verkennen. Ik gruwel bij de gedachte van kunstmatig aangelegde zwembaden, waar je een cocktail kan drinken die zorgvuldig geshaked is door een man die twintig uur per dag werkt voor toeristen en daar nauwelijks de boter mee op z'n brood verdient. Ik heb niks tegen toeristen die aan een of andere Afrikaanse kust zich laten bedienen, en niet uit hun hotel komen want dan zien ze de ellende in Afrika. Niets tegen, maar niets voor mij. Ook niets voor liefje. Niets voor ons. Ik wil graag een vakantie aan een zwembad, of aan een zee, met een cocktail by the pool, maar niet zoals in de talrijke neckermann-brochures, om er maar één te noemen. En ik wil ook graag een vakantie in Moskou of Sint-Petersburg. Of een vakantie in Zweden of Noorwegen om versteld te staan van meren en bossen en elanden. Maar ik weet niet goed waar ik terecht kan voor zo'n vakantie. En waarom zijn die vakanties altijd veel duurder dan een weekje Mallorca? Ik wil helemaal niet naar mallorca !