Poesie
Het gaat niet goed met mijn poes. Ik vond 'Stress' meer dan 21 jaar geleden, verscholen onder een auto. Amper 4 weken oud, uitgehongerd, verwaarloosd, moederloos. Ik nam ze mee naar huis en ze mocht blijven van mijn mama. Sindsdien heeft ze een fijne thuis gevonden bij ons. Nu is ze ouder dan 21 en het lijkt erop dat ze het een beetje gehad heeft. Stress wil niet meer eten, niet meer drinken, niet meer buiten, en ze plast gewoon binnen. Ze verliest ook heel veel haren. Arme poes. Het lijkt alsof ze het heeft opgegeven. Alsof ze niet meer wil. Ze woont nog steeds bij mijn mama dus ik ga er straks naartoe. Nog even dag zeggen aan poes. Stress is een lieve poes. Als ik van school kwam, zat ze te wachten bij de deur en wanneer ik later kwam dan gewoonlijk, was ze boos. Dan gunde ze mij ongeveer een uur geen blik, ik kreeg alleen haar rug te zien. Heel verwaand deed ze dan. Ze bracht muizen en mussen mee naar huis, en zelfs een duif. Dat doet ze nu niet meer. Ze wil ertussenuit knijpen, denk ik...