Dood
Vannacht ging een goeie man dood. Gewoon dood. Op verschrikkelijk korte tijd werd hij ziek, zieker en doodziek. We zagen het gebeuren. We stonden erbij en we keken ernaar. Gisteravond vroeg hij nog aan ons hoe het met ons ging. Hij maakte een grapje, en knipoogde naar ons. Alsof hij wilde zeggen dat het allemaal goed kwam. Terwijl hij goed wist dat het niet goed kwam. Eén van de laatste dingen die hij met z'n verzwakte stemmetje zei, was: 'Geen bloemen. En hou het simpel'.
Hij glimlachte gisteren nog, toen hij ons zag. Nu is hij gestorven. Ik wil nu zo graag bloemen kopen voor hem, om die dood toch wat mooier te maken. Maar dat doe ik niet. Ik hou het simpel.

(Reageer maar niet.)