Grootje
Noem me maar sentimenteel of emotioneel maar ik kijk uit naar morgen. Morgen is 't zaterdag, maar tegelijk veel meer dan dat. Morgen ga ik op stap met mijn oma van 77. Kranig dametje hoor. En modern. Nogal zuinig, dat wel. Wereldoorlog meegemaakt weetuwel. Maar 't is een toffe. Klein en grijs. Nogal rond en altijd met rode, blozende wangen. We gaan morgen naar de markt. De Turkenmarkt, zoals ze zelf zo grappig zegt. Een grote markt met heel veel allochtone handelaars en hun specifieke marchandise natuurlijk. Olijven, feta, Marokkaans brood, exotische vruchten en nog heel veel meer. Daar wil zij naartoe. Met mij. Dus daar gaan wij naartoe. En dan iets eten. En dan wat winkelen (solden weetjewel) en dan nog iets drinken en dan naar huis, want tegen dan zal ze wel pompaf zijn. Ik verheug me er op. Dat doen we veel te weinig.