Prinsesje
Wie in mij het perfecte huis-, tuin- en keukenprinsesje ziet, zit er ver naast. Heel ver. Als ik kook, àls ik al kook, gooi ik zomaar wat ingrediënten in de wok en ik kieper een boel verschillende kruiden overheen zodat de smaak altijd als 'speciaal' bestempeld kan worden. In de tuin weet ik mijn weg nogal, maar in het huishouden ben ik verschrikkelijk. Ik ruim alleen op in 't weekend en als ik dus tijdens de week onverwachts bezoek krijg, kondig ik alarmfase vier af. Maar bon, ik kan er mee leven. Het is nu 13.27 uur en ik heb de dag tot dusver doorgebracht met opruimen, stofzuigen, ouwe foto's bekijken, afwassen, stof wegnemen, schoenen netjes in kast zetten, rondslingerende kleren ofwel in de was gooien ofwel netjes opplooien en weer in de kast leggen, enfin u snapt 't plaatje, DAT soort dingen dus. Er is slechts één ding dat ik alweer meer dan een maand heb uitgesteld.... Strijken. Ik haat strijken. Ik hoor u al denken dat ik ontzettend veel kleren moet hebben om een maand zonder strijken verder te kunnen, maar ik ben van het type dat het gewenste kledingstuk van de dag uit de stapel vist, dat dan strijkt, het aantrekt, de strijkplank laat staan want-straks-begin-ik-aan-de-stapel. En zo komt het dus dat de strijkplank met bijhorend ijzer een vast onderdeel van mijn interieur is geworden. Een soort van extra meubel. Meestal ligt het zo vol kleren en post dat je de plank zelf niet meer ziet staan en dat je denkt dat het een bijzondere kapstok is, maar da's weer naast de kwestie.
Ik ga strijken vanmiddag. Echt. Ik begin eraan. NU. Jaaaa, ik ben al weg.