Met dank aan de federale politie

Nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar ik moet de federale politie vandaag dankbaar zijn. Ik moest vanmorgen naar Gent voor een vergadering. De agenda's van de betrokken partijen zaten zo vol, dat we slechts een gemeenschappelijk gaatje vonden op zaterdag. Naast de kwestie, Katrien, ver naast de kwestie. Right. Vergadering in Gent dus vanmorgen. Ik weet niet of u al vaak op zaterdagochtend tegen negenen van Gent naar Antwerpen reed, maar ik kan u verzekeren dat er dan bijzonder weinig volk op de baan is. Kon ik dus lekker doorrijden. En dat deed ik ook. Ineens zag ik in de verte voor mij een auto van de rijkswacht. Federale politie, jaja. Godverdomme. Het zal wel flauw van me zijn, maar ik vind niet dat ik een patrouillewagen van de politie kan voorbijrazen tegen 150 km per uur. Braafjes dus honderdtwintig gaan rijden. 't Was tenslotte weekend en ik had nog tijd genoeg om op tijd op de vergadering te arriveren. De rijkswacht versnelde tot 130, en als zij dat mogen, ikke dus ook. Tijdje naast en achter de wagen blijven rijden, met de vingers zenuwachtig op het stuur tikkend en luidkeels 'ray of light' meezingend. En dan zie ik ineens dat links van de autostrade een anonieme wagen tussen de bosjes staat. Twee besnorde mannen erin én een flitscamera, een multanova of hoe heet dat? Bij wijze van reflex meteen op de rem gaan staan, maar ik reed 'maar' 130 per uur. Niet geflitst dus. Reed die politie-auto niet voor mij, dan had ik zeker op de foto gestaan. En op de bon dus.
Bij deze: dankjewel gendarmen !