Ga ergens anders vrouw zijn, aub...
Och, ik werk nu weer een hele tijd vast. Ik ben nog steeds freelancer in het vak, daar niet van, maar het plan is nu om hier toch een tijdje te blijven. "Een jaar," is zelfs door de directeur uitgesproken. "En daarna zien we wel," voegde hij er nog aan toe. Vorige opdrachten waren kort. Zes weken. Twee maanden, vier maanden en toen vertrok ik weer. En dat weet je op voorhand. Dus collega’s zijn mensen waar je niet ‘too involved’ mee geraakt, want binnenkort zie je ze nooit meer. Collega’s zijn mensen waarmee je een tijdje dezelfde ruimte deelt, en daar houdt het op. Je kan het gezellig maken en goed met elkaar opschieten, maar verder gaat het voor mij niet.
Nu ik hier een jaar zit, merk ik dat mijn instelling anders is. Alsof ik van plan was om er iets leuks van te maken. Dat lukte een tijdje, maar intussen merk ik, na een maand of twee al, dat ik verweven geraak in een soort web. Dat heb je al gauw als je met vrouwen gaat samenwerken. Ze spannen je voor hun kar, en tegen de kar van anderen. En ik vertik het om me daarmee in te laten. Dus nu zijn we terug waar we vertrokken zijn: open geest, maar verder niks.
Ik heb geen zin in gedoe, in gekonkelfoes, in achterbakse intriges. Laat mij hier gewoon zitten, mijn job doen en goed opschieten met de mannelijke collega’s.