Picture this...
Je hebt voor het eerst sinds heel lang vrij op een dag waarop je liefje ook vrij is. Profiteren is dan de luidklinkende boodschap en wij dus naar de sauna. Na drie uur bubbelen, zweten, zwemmen, relaxen en nog meer bubbelen, kom je weer aan je locker waarin je onder meer je gsm achterliet. Zeven oproepen gemist. Vier berichten op je voicemail. Liefje geen enkele oproep gemist, geen enkele boodschap op z'n voicemail. Daaruit concludeer je dan al snel dat het iets met het werk is. Inderdaad. Collega heeft een moeilijke tijd, twee begrafenissen op één week, en wil wat shiften wisselen. Tuurlijk, geen enkel probleem. Had sowieso al veel vrije dagen volgende week, en geen plannen, dus geen probleem. Neenee, je hoeft geen extra shifts te draaien, gewoon wisselen. Vroege shifts wisselen tegen ... andere shifts. Goed goed, nog beter zelfs. Maar picture this: je staat daar dus, in die kleedkamer, gewikkeld in niets dan een al klamme handdoek, haren nat, telefoon tussen schouder en hoofd geklemd. Producer vraagt nog een keer: ben je zeker, katrien, dat je wil wisselen? Jaja, geen probleem, maar heb nu niks om te schrijven dus mail de nieuwe shifts effe door, wil je? Ok. En nu afdrogen, aankleden en verder genieten van dagje met liefje.
Kom je thuis, helemaal relaxed en verliefd, je checkt je mail en dan pas wordt het duidelijk. Twee nachtshifts. Stilte. Twee nachtshifts. Shit. Enig idee hoe koud het tegenwoordig 's nachts is?