Voorbij
Heel veel mensen in mijn omgeving vinden jarig zijn maar gewoontjes. Een dag als een ander, hoor ik wel eens zeggen. Ik begrijp dat niet zo goed. Ik vind jarig zijn helemaal top. Ik kan er weken van tevoren naar uitkijken, en dagen nadien nog spijt hebben dat het alweer voorbij is. Als ik jarig ben, ben ik compleet in mijn nopjes. De dag begon met pakjes. Net na middernacht kreeg ik al de pakjes van mijn liefje. Ook foppakjes: een pyjama voor hem, maar die ik zo mooi vond. En een lieflijk hoedje. Ik met een hoedje? Hmmm. En ook nog een heel sjiek delvaux-etuitje-voor-een-spiegeltje. En dan gaan slapen. Maar toen ik wakker werd, was ik natuurlijk nog steeds jarig ! Jeeeeeee ! Meteen na een douche, naar mama, om te gaan shoppen. Shop 'till you drop was het motto van de dag ! Leuk leuk leuke dingen gekocht, koffietje gedronken, gaan lunchen, ... Om half zeven moest ik thuis klaar staan "om te vertrekken". "En trek maar iets moois aan," had ie erbij gezegd. Liefje heeft me naar een gezellig restaurantje gebracht, met een fantastische keuken. De ober bracht me mijn dessert (gegrilde banaan met parfait van witte chocolade en roze pompelmoes hmmmmm), mét vuurwerk erop en felicitaties erbij. En toen dacht ik dat het voorbij was. Pakjes, etentje, vuurwerk, het was goed geweest ! Maar toen stond er ineens een klein, rood, fluwelen doosje op ons tafeltje ! Ik werd (eindelijk, zal hij gedacht hebben) stil. Voor mij? Zo'n mooi, klein pakje? Voor mij ! Een wondermooi eenvoudig wit gouden kettinkje zat erin. Heeeeeelemaal voor mij ! De dag was perfect.