Voilà
Kijk. Ik werk hard en veel. Ik verdien goed mijn centen. Ik geef weinig uit, want daar heb ik geen tijd voor. Ik heb geen echte hobby's, laat staan dure hobby's. Ik ga wel es shoppen, en ik koop al es een imac, maar ook niet iedere week.
Ik ben ook moe. Erg moe. Ook mentaal. Ik heb het gevoel dat iedereen altijd vanalles van me verwacht. Alsof ik nog niet genoeg werk heb met m'n eigen leven op poten te krijgen... En ik heb nog geen kinderen en ook eigenlijk geen noemenswaardige zorgen, dus ik kan me goed voorstellen dat zij die dat wel hebben, vinden dat ik niet zo moet lullen. Maar toch: het is tijd voor mezelf nu. Me-time ! Ik lees er over op het internet of in de 'feeling'. Genoeg gelezen, tijd voor actie. Me-time. Coming up. Ik ga kuren. In een kuuroord. Een poepsjiek. En kloteduur. Maar ik ga het doen. En ik neem m'n mama mee. Op uitnodiging. Wat kan mij dat geld schelen? Van half negen 's ochtends tot zes uur 's avonds gaan ze allerlei handelingen en behandelingen uitvoeren en ik ga het gewoon laten gebeuren. Ik vind dat ik dat verdiend heb.
Er was wel degelijk een pointe in deze post.