Leugenaars
Ik ben zo één van die mensen die gezegend is met het geluk van zich maar te hoeven neer leggen om te kunnen slapen. Als ik naar bed ga, duurt het nooit langer dan vijf minuten eer ik slaap. Of ik moet met ernstige kopzorgen zitten, maar ook die houden me meestal niet veel langer uit mijn slaap. Vannacht heb ik geen oog dicht gedaan. Geen oog. Voor mensen wie dit vaak overkomt, is dat wellicht niet zo'n drama, maar voor mij wel. Ver-schrik-ke-lijk. Vreselijk. Nooit gedacht dat een nacht zo lang kon duren. Uren en uuuren en uuuuuren bleef het donker vannacht. Volgens mij was het de langste nacht van het jaar... Hoe het komt dat ik niet sliep? Hmm. Hiervoor zijn een paar verklaringen. Eén: ik sliep op een boot. Twee: ik sliep op een zeilboot in Oostende en 't was een vreselijke storm vannacht aan zee. Drie: de boot lag wel in een jachthaven, maar hij was wel piepeklein. Ik kon mijn benen niet strekken en ik kon ook niet op mijn zij liggen omdat mijn benen dan tegen het plafond stootten. Vier: in mijn gezelschap waren nog vijf andere mensen, onder wie twee vreselijke snurkers. Vijf: het was verschrikkelijk koud aan boord. Ook al had ik een donsdeken met een flanellen overtrek, en ook al had ik een geïmproviseerde pyama aan (ik heb dat namelijk niet), het was f*cking koud daar. En het waaide, en dat ding wiebelde, en die touwen kraakten, en het water klotste tegen de romp, en ... Need I go on?
Gevolg: slecht gezind, donkere wallen onder mijn ogen en daar word ik nog slechter gezind van. En de hele dag kou. Naar 't schijnt een gevolg van te weinig slaap. Zeg maar, géén slaap whatsoever.
Een weekendje aan zee zou me goed doen, zeiden ze. Ze hebben gelogen.