Meneer de juge
Vanmorger was ik voor het eerst in mijn leven in een vredegerecht. Bij de vrederechter. Een oud, groot huis, met vier verdiepingen en nog wat tussenverdiepjes, waar de tijd een jaar of veertig geleden is blijven stilstaan. Metalen bureaus, wel al een lift, maar een heel erg trage en hij piepte. En grote houten deuren met koperen klinken die onhandig in je hand liggen. En een grote trapzaal met op elke verdieping een gelijkaardig halletje. Op dat halletje komen telkens vier of vijf deuren uit. De griffie, wachtzaal voor advocaten, kantoor van de hoofdgriffier, toilet en raadzaal van de vrederechter. Elk woord klinkt luid door de hoge hal. Af en toe kom je mensen tegen die wél met hun tijd meegingen en zelfs een moderne styling hebben. Ze misstonden een beetje in hun omgeving.
Oja, de vrederechter stelde mij in mijn gelijk. Eindelijk krijg ik mijn huurwaarborg van mijn vorig appartement terug. Volledig.