Is er een dokter in de zaal?
Ik ga straks naar mijn huisarts. Dat is een zeer uitzonderlijke gebeurtenis in mijn leven. Ik ben niet zo'n dokterloper. Wat vanzelf komt, zal ook vanzelf wel weggaan, hoor ik me vaak luidop denken. Dit keer geef ik toe. Vrijdagmiddag leek het alsof ik opeens een stijve nek kreeg. Raar, vond ik, want een stijve nek krijg je zomaar niet ineens. Dat krijg je door op de sofa in slaap te vallen of zo, maar niet zomaar, ineens, op het werk. Vrijdagavond werd het erger, dus mijn liefje kwam aanzetten met massage-olie. Zaterdag geen verbetering, dus de flexium-gel en reflex-spray kwamen er aan te pas. Zondag nog maar es een massage. Ik genoot, maar de pijn bleef. En werd erger. Maandag nam ik een spierontspannend middel dat ik nog had van in de tijd dat ik een whiplash had gehad. Zelfs dat hielp niet. Het begon me te dagen dat dit geen gewone 'stijve nek' is. Het voelt aan als een geknelde zenuw. Het is een pijn die met scheuten door merg en been snijdt. Katrien gaat straks naar de dokter. Maar Katrien is niet ziek, hoor. Laat daar geen onduidelijkheid over bestaan !