Tijd
Dat ik maandag niet meer hoefde te komen werken, ontdekte ik pas zondagnacht, op het productiefeest. Mijn eindredacteur vertelde dat ik een extra cadeautje kreeg en meteen al aan mijn vakantietijd mocht beginnen. Ik mocht mijn badge binnenbrengen wanneer het me paste, en andere collega's zouden mijn bureau wel opruimen. Einde productie, vakantie kon beginnen. Fijn ! Alleen... mijn hoofd wil nog niet mee. Ik heb nu opeens een zee van tijd. En daar had ik op voorhand nog niet over nagedacht. Opeens kan alles: uitslapen, met mijn mama gaan kletsen, naar de markt lopen, koffie drinken met vriendinnen, de feeling lezen, nadenken over Schotland, kleren wassen en strijken, het kan allemaal, ik heb er tijd voor. En dat vindt u misschien luxe, maar ik vind dat vooral héél vreemd. Na een enorm intense periode van niks anders dan werken, werken en amper slapen, heb ik nu plots bijzonder veel tijd. En daar moet ik weer even aan wennen...