Jongetje
Veertien maanden geleden werd J. geboren. Ik zag 'm ongeveer wekelijks en zag 'm evolueren. Het ging goed met J. Hij is altijd blij, nieuwsgierig en bijzonder mooi. Gisteren kwam hij aan de hand van z'n mama binnengestapt. Voor het eerst zag ik 'm stappen. Geweldig. Hij zat bij opa op de arm. Opa vroeg waar mama was, en het kleintje wees naar z'n mama. Met brede glimlach. "En waar is oma?". Weer wees ie de juiste richting uit. "En waar is Peter?". Het mannetje keek naar mijn lief, en bracht een klank uit. Het klonk als 'daa'. "En tante Katrien, waar is tante Katrien?". Hij lachte breed, en een fijn vingertje wees naar mijn neus. "Jaaa!", en iedereen blij.
Of hoe een baby'tje plots een fijn kereltje is geworden...

Iemand?
Kan iémand me vertellen wààrom ik gisteravond zoveel gedronken heb? Iemand? For the record: het was géén goed plan. Wie het ook bedacht, géén goed plan.

Besluitvaardig
Liefje twijfelt altijd. Als hij een drankje bestelt op café, kan hij gemakkelijk vijf minuten op de kaart zitten kijken en dan vervolgens een cola bestellen omdat ie niet weet wat anders. Op restaurant, precies hetzelfde. Hij blijft twijfelen tot de ober aan de tafel staat, en dan beslist hij impulsiefweg. Omdat hij niet kan kiezen. Vandaag is hij met zijn zus en mama op stap om een trouwkostuum te kopen. Afspraak om half tien om zo de hele dag te kunnen besteden aan passen, twijfelen, nog wat twijfelen en tegen het einde van de dag dan eindelijk te beslissen. Ik kreeg net telefoon van het winkeltrio. Nog niet eens halftwaalf en het is al beslist. Hij heeft gekozen. Zomaar ineens. Hup ! En volgens zijn zus ga ik 'wegsmelten' als ik hem zie in zijn pak. Raar.