Ikke nie gedaan !
Ineens kan je niet meer zien hoeveel comments ik heb bij mijn stukjes. Ik heb nochtans niets gedaan en dus zeker niets verkeerds gedaan... Ineens was t gewoon weg. Nu had ik zoiets van: 'als t vanzelf gekomen is, zal t ook vanzelf weer weggaan', maar die theorie schijnt toch niet te werken... Als iemand een oplossing heeft, laat t maar weten he. Reageren kan naar t schijnt nog wel !

3.08 uur
Zo stond het te blinken op mijn wekkerradio. Om dat onmenselijke uur kwam mijn buurvrouw vannacht bij me kloppen. Ze had een gigantisch lek in haar boiler en ze wist niet wat te doen. "Hoofdwaterkraan uitzetten," antwoordde ik als een volleerde loodgieter. Ja, zover was ze zelf ook al geraakt, maar de vraag was: waar staat dat ding? "In de kelder !" Alweer een antwoord van mij, vrouw die vier jaar single is geweest en al die dingen dus weet. Buurvrouw durfde niet in de kelder kruipen wegens vies en stofferig en spinnenwebberig. Alweer ik, stoer en onbevreesd als ik ben, in de kelder gekropen. Hoofdkraan uitgedraaid en klaar was kees. Dacht ik. Water bleef stromen. Politie gebeld, want zij helemaal over haar toeren. Water stroomde over haar vasttapijt, het was met emmers niet bij te houden... Politie raadde aan de Antwerpse WaterWerken te bellen. Die raadden aan om een 24-uren-service van één of andere loodgieter te bellen. Zes geprobeerd: bij niemand antwoord. Nou, als dat een vierentwintigurenservice voorstelt...
Bon, dan maar andere buren wakker gebeld: niemand had enig idee waar de juiste hoofdwaterkraan kon zijn... Dan maar alle kranen die we vonden, dichtgedraaid, en u raadt het al: zonder resultaat. Dan maar teruggebeld naar de AWW. Buurvrouw intussen helemaal over haar toeren. Boven d'r theewater, zoals ze zelf op z'n hollands omschreef. AWW-man was vriendelijk. Binnen de tien minuten stonden ze er. Zoeken, zoeken, maar niks te vinden. Ook zij begrepen het mysterie van de hoofdkraan niet. En toen kreeg ik een lumineus idee. Die houten plank die op ons koertje ligt, waarvoor zou die dienen? En ja hoor, het ding met al mijn girlpower opgetild en wat vonden we: een tweede kelder ! AWW-mannetje erin gestuurd want ditmaal wel heel erg stoffig en vies en bingo ! Een victoriekreet. Hij had het dingetje gevonden.
Om vijf uur keerde de rust terug. Geen oog meer dichtgedaan. Om acht uur vanmorgen gaan douchen bij mama. Haar dus ook wakkergebeld. Nu met een slaaphoofd - maar wél gewassen - aan het werk...

Wolkjes, wolkjes !
Wolkjes, wolkjes, wolkjes, wolkjes all over the place. Precies vier maanden lang al. And increasing. And... counting !

Bibber
Too much coffee... Ik vond al dat de koffie vanmorgen sterk smaakte... Moest ik dan per se drie grote mokken binnenwerken op een uur tijd? Ik tril verdorie helemaal. Probeer maar eens iets fatsoenlijks neer te schrijven met bevende handen ! Not so good...

Ha !
Hahaha, hoe meer je erover praat, hoe sneller het gebeurt? Vanmorgen: dauw op mijn auto. Alle ramen vol dauw. Heeeel eventjes gehoopt dat ik een geschraap zou horen wanneer ik de ruitenwissers erdoorheen liet gaan, maar helaas, daarvoor is het nog te vroeg. Maar toch al dauw ! En net voor ik bij m'n auto kwam, liep ik nog te bedenken dat ik ofwel mijn truien moest gaan bovenhalen, ofwel mijn lichte jeansjasje maar weer thuis moest laten en het inwisselen tegen mijn lange winterjas. En handschoenen ! Wordt het nog geen tijd voor handschoenen? Vanochtend was het best wel fris hoor...

Winter
Ik vind de zomer heel erg fijn, ben namelijk een fervent aanhanger van barbecues, terrasjes, rosé-wijnen, brandend zonnetje op m'n huid, ietsje blonder haar, en cabrio-rijden, maar ik krijg zo stilaan weer zin in winter. Ja, winter. Eerst herfst met hele mooie kleuren langs de autostrade en hard lopen door het dikke pak gevallen bladeren in het bos, en dan, die heerlijke vrieskou... Flink ingepakt, met sjaal, muts en dikke handschoenen nog aan toe, een rode neus, mijn liefje die me verwarmt en dan een flinke wandeling in wat niet lang geleden nog een prachtig gekleurd bos was... En dan ergens stoppen voor een veel te calorierijke kop warme chocomelk, en dan weer verder in de kou. Tenen die beginnen tintelen van de kou en die je langzaam voelt ontdooien als je thuis binnen stapt. Kaarsen branden binnen, verwarming staat op, verse soep op het vuur, een hele dikke fleece-trui en een romantisch boek met een glas rode wijn. En een mooie rieten mand met chrysanten voor de deur ! Was t maar al winter...

Brrrrrr
Ik krijg verdorie al zin om de verwarming aan te zetten... Nog een beetje vroeg he... Toch?

Tandenborstelblues
Da's geen woord zeker he? Hmmm, het was een gek gevoel vanmorgen. Ik stond in de douche, en ik zag aan de wastafel slechts één tandenborstel met een tube tandpasta ernaast. Ik was al gewend geraakt aan een bekertje met twee tandenborstels... Heb mijn liefje namelijk drie heerlijke weken op bezoek gehad omdat zijn ouders op vakantie waren. Vandaag zijn ze terug. Terug naar één tandenborstel dus. Voorlopig...

Bureau...
Bureauwerk is niets voor mij. Ik moet me er stilaan bij gaan neerleggen dat ik iedere ochtend om tien uur in Gent moet zijn en pas acht uur later naar huis weer mag. Mijn dag begint steevast met koffie. Drie grote mokken. Zwart, maar smaakvol. Niet te sterk, zeker niet te doorzichtig. Dan mails lezen. Dan logs lezen. En dan kan ik het niet langer uitstellen. Work to be done. Maar ik ben daar niet goed in. Als ik acht uur tijd heb, ga ik beginnen lummelen. De vraag is nu: hebben jullie dat ook? Ik ga veel liever op interview, of een reportage draaien, of montages boeken, of... Enfin, alles liever dan aan een bureau zitten en werken. Af en toe is het welkom natuurlijk, dat beetje regelmaat, maar als er niets spannenders in het vooruitzicht ligt, word ik moedeloos. Ik heb wat variatie nodig. Aan de andere kant: iedere dag van tien tot zes betekent natuurlijk ook dat ik iedere avond lekker voor mezelf heb. Geen late afspraken, geen nachtelijke montages meer uit tijdsgebrek, een pak minder stress dus. Of kom ik nu over alsof ik niet weet wat ik precies wil? Hmmmm...

All mine !

Ik heb hem gekocht ! Ik heb hem gekocht ! Na maandenlang aarzelen, twijfelen, wikken en wegen, en ook een beetje tellen, heb ik hem toch gekocht. Is ie niet hip? Is ie niet cool? Maakt ie geen 'big impression' ? Ik ben er blij mee. En for the record: het is niet zomaar een nieuw gadget. De batterij van mijn oude toestel was a: bijna drie jaar oud, en b: na drie uur gewoon altijd plat... Dus: De 8310 is all mine ! Yipppiieeee !

Spoorloos
Kijkt iedereen vanavond naar de Champion's League of zal Spoorloos hier en daar ook nog een kijker krijgen? Nochtans twee schoooooone reportages van ondergetekende op Spoorloos vanavond hoor. Niet dat ik jullie zou willen beïnvloeden hoor. Helemaal niet ! U kiest tenslotte zelf wat u kijkt he. Toch?

Helaas...
Geen onzin meer... Rust zacht, mijn liefje....

Gas terug...
Het werd te veel. Het water stond me niet aan de lippen, maar ik was stilaan aan het verdrinken. Ik verdronk. Te veel werk, te weinig middelen, te veel druk. En nu dus gas terug. Een mens moet om hulp roepen als ie op punt van verdrinking staat. Dat heb ik gedaan. Vanaf vandaag zal het rustiger worden. Collega's erbij. Minder stress. Opnieuw slapen. Geen angstaanvalletjes meer. Terug loggen...

Een site !
Kijk, Spoorloos heeft nu ook een site. En ik wist er niet eens van. Allez, allemaal gaan kijken natuurlijk he...

Fieuwww...
Goeiemiddag. Alweer een poos geleden. Zoals u uit vorige post wel kon afleiden, ben ik nog niet opgehouden met rondrennen. Vanmiddag moest ik naar zee. Een afspraak met een gezochte daar. Gaat niet door. Heb ik afgebeld. Nu eindelijk thuis. Pyjama aangetrokken. Televisie opgezet. Straks tapes bekijken en een beetje van thuisuit werken. Maar eerst even op adem komen. Tasje muntthee maken. Even naar "September eleven" kijken op CNN, even onthaasten. Even tijd voor mezelf.

Hectisch !
Lopen
rennen
file
bellen
wachten
mailen
gsm'en
haasten
afspraak
sms'en
te laat
bijna weekend....

Boem paukeslag !
Vanmorgen mijn auto in de prak gereden. Op de ring in Leuven. Tegen mijn voorganger geknald. Een stevige hoofdpijn, maar voorts heb ik er niks aan overgehouden. Tenzij een kapotte auto natuurlijk... Lucy kapot. Lucy ingedeukt. Lucy een meter korter gemaakt. En ze was al niet groot. Maar ze was wel mijn karretje. Hopelijk krijg ik haar nog terug...

Te huur
't Is een gek zicht. Ik schrik er nog elke dag van... Mijn eigenste appartementje, waarin ik nu drie jaar en een half gewoond heb, staat te huur. Dat betekent dat mijn verhuizing eindelijk in zicht is. Niks maar dan ook helemaal niks slechts daaraan, maar het doet gewoon een beetje vreemd. Oranje papier aan mijn raam: te huur. Da's een vreemd zicht... En nog drie maanden wachten eer ik kan verhuizen... *zucht*

Grote broer
Met serieus wat pijn in het hart gisteren naar de kickoff gekeken van BigBrother. Een stukje gemist want op familiefeestje, maar daarna met arendsogen gekeken. Het blijft een bende kiekens in een kot natuurlijk he, maar wie achter de schermen heeft gewerkt, kijkt toch met andere ogen hoor. Ik vind het geen goed programma, laat me daar duidelijk over zijn. Maar het fenomeen interesseert me wel. Het was ook wel fijn om er te werken. Oke, ik heb gezaagd en geklaagd over de lange werkdagen voor bijzonder weinig geld, en ik ben misselijk geworden van de nietsnuttende bewoners, maar ik heb me die vijf maanden wel geamuseerd. Veel bijgeleerd, veel mensen leren kennen, veel over mezelf geleerd... Onder andere geleerd dat een internetredactie wel mijn ding is. Door bb ook aan dit log begonnen, maar dit terzijde. Nee serieus, ik vind het heel erg jammer dat ik dit jaar niet tot de crew behoor. Ik heb mijn kans gehad, ik weet het, maar de keuze is gemaakt en niet bedoeld om daar op terug te komen.
Natuurlijk ging mijn grootste interesse gisteren uit naar de website. Ik vind de site niet goed. Te klein, te petieterig, te rommelig, en vooral: slechte teksten. Lieve, de katlenen en ik, wij konden het beter. Na !

Maandag
Mijn werkweek is begonnen met een file van twee uur en een half en een botsing erbovenop. Terwijl ik geduldig stond aan te schuiven in de file, las ik mijn krant en ben ik zachtjes tegen mijn voorganger gebotst. Niks aan de hand. Alleen effe geschrokken. Voortaan lees ik mijn krant wel thuis. Of als ik alleen op de weg ben...