vrijdag, december 23, 2005

Stoer
Ik ben altijd nogal een stoere griet geweest. Niks geen barbiepoppen voor kleine Katrien, niks geen rokjes, liever geen gedoe. Wel een boom om in te klimmen, en platte schoenen, en grote praat. Geen discodansvloer, wel een toog. Geen vriendinnen, wel vrienden. Of toch geen 'typische' vrouwen als vriendinnen. Niet te veel gevestigde waarden, want daar krijg ik het benauwd van. Freelancer worden als je nog op school zit, waarom niet? Wat is het ergste dat kan gebeuren? Een huis kopen zonder spaargeld of backup? Pfff, als het niet lukt, verkoop ik het weer. Zo simpel is mijn leven altijd al geweest. Heerlijk vind ik het. Kinderen heb ik lange tijd niet gehoeven. Dat is fiks bijgedraaid intussen. Trouwen was ook nooit aan de orde. Ik kreeg een slecht voorbeeld, maar bovendien, waarom zou ik? Het is toch fijn zo? Natuurlijk ! Als we maar gelukkig zijn. En toen opeens belandde ik op een zonnige zaterdagochtend aan de oevers van de Loire. Op een strand. Zon in ons gezicht, maar toch koud. Niemand op het strand, zelfs geen verdwaalde vogel. En mijn lief, eerst breed glimlachend babbelend, en dan ernstiger van toon. Hij keek me plots aan, recht in mijn ogen en zijn stem ging trillen. Of ik zijn vrouw wil worden. Of ik met hem wil trouwen. En de wereld stond stil. He-le-maal stil. En alles viel op z'n plaats. Katrien gaat trouwen ! Met de enige man die haar ooit zou mogen vragen...

dinsdag, december 20, 2005

Bescheiden
Kijk, ik ben niet echt een bescheiden mens. Niet echt. Als ik ergens goed in ben, dan moet de hele wereld dat weten, en dat moet iedereen dan erkennen. En bevestigen. Dat heb ik graag. Niet echt bescheiden, dat zei ik al.
Nu verneem ik prompt dat dit log vijfde werd in één of andere verkiezing. Gek. Dat vind ik gek. Ik heb over die verkiezing niks gepost, niks verteld, aan vrienden niet, aan familie niet en aan lezers van dit log ook al niet. Aan niemand quoi. Dat ik genomineerd werd, vernam ik via een mail in mijn inbox. Dat vond ik al gek. Dat anderen, zoals druppels, of klue, of merel, of fré niet genomineerd werden, vervulde me met verbazing. De verbazing nam grote vormen aan, zodat ik zou gaan twijfelen aan de credibiliteit van de organisator.
Ik heb er geen benul van wie op dit log gestemd heeft, hoe het op de vijfde plaats kon eindigen. God weet dat ik er zelf niet eens voor gestemd heb. Ik heb dan ook helemaal niet gestemd. Toch wil ik de mensen die wél gestemd hebben, bedanken. Het schijnt dat het een eer is om in de toptien te staan. Bedankt daarvoor. Ja.

dinsdag, december 06, 2005

Baby
De sint is er, ergo de baby is er ! Vlak voor middernacht, op drie december, is er een kleintje geboren. Het mooiste, het liefste, het schattigste kleintje van de hele wereld. Toen ik 'm in m'n armen nam, deed ie even z'n felblauwe ogen open, en deed ie iets wat op glimlachen leek. Al ben ik wel de enige die dat zag. De anderen zeggen dat zo'n klein baby'tje nog niet kan lachen. Ze hebben het mis. Dinand lachte naar me. Dinand, als in: die van Kane. Als in: short for Ferdinand. Wij gaan het fijn hebben met ons twee: meter en Dinand.

donderdag, december 01, 2005

Shoe-issue
Ik hou van schoenen, ik heb een stuk of twintig paar. Wat niet exuberant veel is in vergelijking met andere vrouwen. Het is betekenisloos weinig in vergelijking met Carrie uit Satc. Toch draag ik altijd dezelfde. Twee paar: zwarte, of bruine. En zoals dat al es gaat met schoenen, verslijten die dingen. Ik vind geen leuke nieuwe. Niet. Ik vind alleen leuke laarzen. Maar dat kan ik niet dragen wegens veel te zware kuiten. Dus ik loop nog altijd met mijn zwarte en bruine. Pfff. Bijna weekend. Ik ga nog es een shoppingjacht organiseren. Lief, hou je klaar. Jij moet mee.