Dood
Toen ik zes was, da's nu 21 jaar geleden, was ik in onze straat buiten aan 't spelen met een vriendinnetje. Niet ver van huis, zodat mama ons altijd in de gaten kon houden. Ik weet niet meer welk spelletje precies we deden, in alle geval werd het verstoord door een flauw piepend geluid. Geleid door onze nieuwsgierigheid, gingen we zoeken waar het geluid vandaan kwam. Het bracht ons tot bij een auto. Onder de carrosserie vonden we een heel klein poesje. Ik nam het in m'n armen en voelde het bibberen. Ik was op slag verliefd. Ik nam het mee naar huis, en daar bleef de poes. We noemden haar stress, omdat ze helemaal onder de stress zat. Toen we op vakantie gingen naar zee, ging ze mee. Toen ik thuis kwam van school, zat ze te wachten. Toen ik ouder was, en op kot zat, was ze zichtbaar blij me te zien. Toen ik uit huis trok, bleef ze bij mijn mama, in haar vertrouwde omgeving dus. We bleven goeie vrienden. Telkens ik op bezoek kwam, kwam ze steevast op m'n schoot zitten. Stress is gisterenmorgen gestorven. Ze was een oude dame, 21 jaar, en heeeelemaal op. Sinds kerst had ze geen zin meer om te eten, ze wilde niet meer buiten, ze wilde alleen nog liggen op haar kussen, bij de kerstboom. Toen mijn mama opstond, gisterenochtend, lag ze nog steeds op haar kussen. Met de ogen opengesperd, en al half verstijfd. We hebben haar vandaag begraven in de tuin. Op het plekje waar ze altijd in 't zonnetje lag. Het was een fantastische poes.

Broer
Broer is jarig vandaag ! Hip hip hoera ! Zelf vindt hij het niet zo prettig, want hij wordt dertig. Hij vindt dat dat een leeftijd is waarop ie zich moet gaan gedragen en daar heeft ie nog geen zin in. Ik vind het flauwekul, je bent zo oud als je je voelt. Maar hij niet. Nu ik erover denk, als hij al dertig wordt vandaag, kan het bij mij niet meer lang duren....
Maar toch, gelukkige verjaardag broer !

Kort
Zon op: 8.42 uur.
Zon onder: 16.39 uur.
Vanaf morgen wordt het weer zoetjesaan zomer.

Over antwoorden en oplossingen
Ik ben een vrouw, mijn liefje is een man. En dat werkt prima zo. Superprima. Al jarenlang. We komen er zelfs niet toe om es ruzie te maken. Het gaat altijd alleen maar goed. Soms erg goed, soms gewoon goed, maar altijd goed. Maar soms is hij echt een man. Zonder het zelf te beseffen, hangt ie soms "de man" uit. Soms wil ik gewoon iets zeggen, en dan wil ik dat hij naar me luistert. En dat doet hij ook altijd wel, maar terwijl hij luistert, is hij al over een antwoord aan het denken. Of erger: een oplossing. Ik wil geen oplossing, ik wil gewoon iets vertellen ! Ik wil dat hij aanhoort waarover ik lichtjes zeur, en dat hij dan alleen maar zegt, och, liefje, het komt wel goed. Gewoon luisteren, en een heel klein beetje troosten. Bijvoorbeeld. Dan zeg ik: ik ben een beetje moe. Springt hij recht, doet de televisie uit, lichtje uit, pakt de telefoon vast (want da's de wekker) en zegt ie: kom we gaan slapen. Terwijl ik helemaal niet wil slapen. Soms wil ik gewoon een beetje zeuren dat ik moe ben. En dan hoeft ie alleen maar es over mijn rug te wrijven, meer niet.

Toeval of niet?
Overal waar ik kom, overal waar ik kijk, zie ik baby's om me heen. Of toch zwangerschappen. De ene vriendin nog niet bevallen, een andere alweer zwanger. Veel, echt. Vreemd.

Niet tof
Wat ik niet tof vind: Gisteravond had ik een afspraak bij m'n huisarts. So far so good. Ik zit er drie minuten, vier mensen zitten er nog voor me. De dokter komt even in de wachtkamer piepen, hij ziet me, en doet teken dat ik mag binnenkomen. Zegt een andere meneer dat hij ook voor mijn dokter komt. En dat hij een afspraak had. U ook, mevrouw? Ja, meneer, ik ook. De dokter doet nogmaals teken dat ik mag komen. De andere meneer blijft beetje verveeld in de wachtkamer zitten. Hij ziet er niet echt ziek uit, dus ik voel me niet al te schuldig... Katrien gaat niet vaak naar de dokter. Eens per jaar is al meer dan genoeg, en dan alleen maar omdat ik voorschriften nodig heb die hij alleen wil uitschrijven na een onderzoek. Dus, Katrien spaart een heleboel vragen op, tot bij die ene jaarlijkse consultatie. Een andere optie zou zijn dat ik vijf keer per jaar ga met een klein vraagje of pijntje, maar dat doet Katrien dus niet. Onderzoekje is gebeurd, op nog geen vijf minuutjes ligt het voorschrift klaar. En opeens krijg ik het gevoel dat ie van me af wil. Maar ik had nog tig vragen ! Ik voel me een beetje opdringerig, maar ik stel m'n vragen. Hij antwoordt correct, maar kort. Nuja, wat had ik verwacht? Eigenlijk wist ik ook alles al wel, maar ik wilde het misschien gewoon es van hem horen. Dat ging dus niet, want hij leek druk druk druk. Amper vijftien minuten later dan dat ik binnenkwam, liep ik ook weer buiten. En ik zat nog niet in m'n auto, of ik bedacht net iets dat ik was vergeten vragen ! Ja, haast en spoed, ik weet het. En nu zegt u natuurlijk met z'n allen in koor dat het geen goeie dokter is als ie geen tijd neemt voor z'n patiënten en dat ik een andere moet nemen, maar dat doe ik niet. Ik vind 'm ook wel iets liefs hebben. En ik heb helemaal medelijden met 'm dat ie het zo druk heeft. En het was al na achten en er zaten nog mensen in de wachtzaal. Jaja, onterecht, weet ik wel, maar ik wéét dat ie liever meer tijd voor me zou maken, maar hij kan niet... Ik weet wat het is om iets graag te willen, maar niet te kunnen. Arme dokter...

Lijstje 2
Een toptien van beestjes waarvoor ik best oppas:
1. de Anopholes mug (malaria overbrenger)
2. het nijlpaard
3. een buffelstier
4. mama olifant
5. leeuw
6. neushoorn
7. gouden schorpioen (nestelt zich graag onder je tent, dus uitkijken bij het afbreken)
8. baviaan
9. krokodil
10.luipaard

Het wordt alsmaar gezelliger. Maar ik zie het nog zitten hoor. Helemaal !

Lijstje
Ik krijg zonet een lijstje in m'n handen gestopt. Leest u even mee:
- gele koorts
- buiktyphus
- tetanus
- difterie
- polio
- hepatitis A + B
- malaria

Ik heb al gezelliger lijstjes gelezen, moet ik zeggen.