Ik hou van...
Ik hou van de kleur die de lucht aanneemt vlak voor er sneeuw uit gaat vallen. Het is alsof de lucht je wil vertellen wat ie gaat doen. "Hou je klaar, want ik ga alles mooi maken!". Zoiets. Ik hou van het geluid dat de sneeuw maakt als je erop stapt. Het kraakt onder je voeten, alsof de sneeuw blij is met de aandacht van een volle voet.
Ik hou van de stilte bij sneeuwval. De sneeuw valt heel zachtjes en voorzichtig neer op de grond en op de bomen en auto's en struiken, en het is niet helemaal zonder geluid, het maakt zo'n erg zacht geluidje. Ik hou ervan.

Go figure that...
Potentiële werkgever A: Ja, Katrien, 't was een erg vruchtbaar gesprek, maar we hebben toch besloten iemand anders aan te nemen, met wat minder ervaring (lees: minder duur). Maar misschien een volgende keer?
Potentiële werkgever B: Ja, Katrien, als je nu nog niets van de producer hebt gehoord, zal het niks worden voor jou vrees ik... Waarom? Ik vermoed dat je te weinig ervaring hebt... Maar misschien een volgende productie?
Ik snap er niks meer van. Vijf jaar ervaring, is dat nu teveel of te weinig? Ik ga pinten tappen in een café denk ik. Als ik daar niet te weinig ervaring voor heb, natuurlijk. Of teveel ...

Hofnar
Volgens de competentie indicator van de Vlerick hogeschool en Vacature ben ik een hofnar. Gewoonlijk geloof ik niet erg in de meeste tests die ik op het net tegenkom, maar bij deze lijkt toch wel erg veel te kloppen... Cool hoor. Ik denk dat ik dit maar es meestuur als ik nog es solliciteer... Wat bent u?

Twenty-something
Heel af en toe word ik ermee geconfronteerd. Ik ben bijna zevenentwintig, ik heb een huis, ik heb een fantastisch lief, ik heb een paar fantastische designmeubelen kunnen kopen, er staan verse bloemen in mijn huis, er valt zalig veel daglicht in mijn keuken, ik heb leuke vrienden, een fijne moeder, ik denk dat ik gelukkig ben. Toch voel ik ergens in mijn hoofd die onrust. Die onbedwingbare onrust. Ik wil dingen doen, mensen zien, reizen en genieten van eten en tijd, en dit nog en dat nog en niet vergeten dit nog. En mensen blijven maar vragen wanneer ik aan kinderen zal beginnen.

Mister Pinguin
Klinkt als een naam voor een vibrator, maar is in feite gewoon een fantastisch spelletje. Geweldig amusement met het verstand op nul. Geweldig. Mijn record staat op 254 meter. Een een beetje.
Update:289,1 meter.

Rock bottom
Gisteren overviel het me allemaal tegelijk. Twee maanden werkloos. Een eigen bvba die nu niet meer draait, die ene job die ik zo graag wilde, is aan m'n neus voorbij gegaan. Geen vooruitzicht op iets anders. En ineens viel het allemaal op mijn hoofd. Paniek. Wat moet ik gaan doen? Waar moet ik nog zoeken? Moet ik dan toch die carreer change overwegen? Moet ik dan toch in het onderwijs stappen of een administratieve functie gaan opzoeken? Zal ik dan niet een heel klein beetje sterven? Ik wil op pad gaan, getuigen of kandidaten zoeken en ermee gaan praten en gaan draaien met een ploeg, en zagen en klagen dat het toch wel een zware job is, maar het op het einde van de dag toch verdomd graag gedaan hebben. Och, ik weet het allemaal niet meer. Liefje blijft maar zeggen dat het allemaal goed komt...

Lucy
Nooit geweten dat een auto wassen zo je zinnen kon verzetten. Lucy is weer heerlijk luciferrood, ze blinkt en vanbinnen ruikt ze ook weer fris. De binnenkant van mijn voorruit gaf een zwarte rest af op het zeemvel.
Helaas, na de klus komt die realiteit weer eens zo hard in your face... Maar het heeft toch een goed uur rust in mijn hoofd gebracht. En Lucy blinkt.

Ook een goeie maandagmorgen
About that job, katrien. Er is ineens iemand terug gekomen naar t bedrijf en ik moet hem inschakelen op dat nieuwe programma dat we eigenlijk voor jou voorzien hadden. Maar aangezien hij hier al gewerkt heeft en zo, gaan we terug met hem in zee gaan. Maar 't is goed dat we mekaar nu al kennen, dat we mekaar gezien hebben, voor in de toekomst en zo. Het komt er beslist nog wel es van. In de toekomst kunnen we zeker nog samenwerken. Het spijt me, Katrien. Tot een volgende keer he. Dag he.
Ja. Dag he.

Ferre !
Ferre is vannacht geboren ! Zoontje van mijn nicht en haar man, broertje van Wannes. Ferre kwam veel te vroeg, bijna zes volle weken, maar hij stelt het prima. Twee kilo en vierhonderd gram, en 48 centimeter lang. Lange benen, volgens de dokter. Kan ook niet anders met twee grote ouders. Mooi ventje, volgens verschillende bronnen. Ik ga es kijken. Dag !

Gedoe
Wanneer houdt het gedoe over de borst van Janet Jackson nu eens eindelijk op? Ik heb vannacht zelfs gedroomd over zo'n tepeljuweel, net zo één als zij droeg. Dit moet gaan ophouden hoor.

Opeens
Opeens kan ik zo'n overweldigende zin krijgen in koffie... Echte, lekkere, zwarte koffie. Met misschien een heel klein stukje echte chocolade erbij. Hmmm, koffie.

Ik ga het doen !
Ik heb de eerste uren van de dag voor tv doorgebracht. Het is nu halftwee en ik heb pas een douche genomen. Een ontbijt evenwel nog niet. Maar het viel me ineens te binnen. Wat ik zou gaan doen vandaag. Ik trek de zolder op. Ik ga het doen. Ik ga mijn zolder opruimen. De kartonnen dozen van de verhuizing, méér dan een jaar geleden, staan er nog. En alle spullen voor t containerpark en de kringloopwinkel had ik ook "tijdelijk" "effe" boven gezet. Moet weg. Eindelijk.

Banaal maar cruciaal
Er zitten allerlei banale gedachten in mijn hoofd. Zoals: vanavond niet vergeten de vuilzakken buiten te zetten. Alsof het zo'n ramp zou zijn als ik ze zou vergeten. Volgende week is er nog een week. Ook nog: wanneer ga ik nu eindelijk die zolder eens opruimen? Iedere keer als ik voorbij het trapje naar de zolder loop, schiet de gedachte van nog ingepakte verhuisdozen door mijn hoofd. So what? Morgen staan ze er nog, en ik krijg er beslist zin in eens de lente doorbreekt. Dan zet ik alle ramen open, muziek luid, vuilniszakken in de aanslag, en ik trek naar de zolder. Zo gaat het ieder jaar, dus waarom zou het nu anders worden.
Af en toe worden die banale gedachten cruciaal. Zoals: ik mag niet vergeten tandpasta te gaan kopen in de delhaize. Lijkt futiel, maar gisteren was echt ieder restje uit de tube geknepen. Shit. Geen tandpasta meer. Dan maar zonder gepoetst, en voorts erg veel muntjes gegeten. Dan zou je toch verwachten dat deze banale edoch cruciale gedachte -tandpasta kopen, tandpasta kopen- mijn hoofd niet meer verlaat en zich opdreunt als een mantra? Ja, dat zou je verwachten. Vanmorgen had ik nog steeds geen tandpasta. Nu eerst naar de winkel. Dag dag !