Myarma
Birma heet niet meer Birma. Dat is al een tijdje zo. Birma heet al lang niet meer Birma. Het heet Myanmar. Op de journaals op radio en televisie is de jongste tijd nogal wat te doen over Myanmar. En steevast, u moet er maar es op letten, steevast hebben de journalisten en nieuwslezers het over "Myanmar, het vroegere Birma". Tot daaraan toe. Maar ze hebben het voortdurend ook over de Birmezen en de Birmese junta. Kijk, dat begrijp ik niet. Het héét niet meer Birma, dat zeggen jullie zelf ! En het is niet dat Myanmar onvervoegbaar is hoor, Myanmarees is een perfect correct woord. Waarom heeft iedereen het nog altijd over Birma en Birmees? We hebben het toch ook niet over Zaïre. Ahnee, want dat heet Congo. Precies !

Hardhandig
Een tafereel vanmorgen op straat in Brussel. Een moeder loopt met haar kinderen naar school. De ene met een boekentasje op de rug, de andere in de kinderwagen. De oudste klom op een muurtje. Mama had wellicht gevraagd om dat niet te doen en het jongeheertje luisterde niet. Ze geeft 'm een mep. Een flinke mep. Ik schrik. Aan mij om beter te doen, zeker?

All night long

Frits is precies veertien weken oud. In mensentaal is dat drie maanden. Hij heeft vannacht voor het eerst in zijn leven 'doorgeslapen', zoals dat dan heet. Hij heeft geslapen van halftien gisteravond, tot halfzeven vanmorgen. Ha ! Volgens mij is het een toevalstreffer en is hij vooralsnog niet van zin om hier een gewoonte van te maken, maar het is toch al een stapje vooruit. Alhoewel ik moet zeggen dat ik die nachtvoedingen wel graag heb. Hij komt dan bij mij in bed liggen, dicht tegen me aan, en zonder zijn ogen open te doen, drinkt hij aan mijn borst en wriemelt hij met z'n warme lijfje tegen me aan. Ik ga 't nog missen, maar voorlopig ben ik gewoon een beetje blij met de eerste ononderbroken nacht in lange tijd. Mijn wallen zullen dankbaar zijn.

Retrospectie / Introspectie
En plots word je dertig. En je bent moeder en getrouwd. En je hebt een auto, een break dan nog, en een job. En je loopt op hoge hakken en je draagt een handtas. Je hebt een huis en je zoekt een groter huis. Je laat je haar kleuren, en je scheert je benen. Je hebt een schoonmoeder en een onthaalmoeder. En je hebt vergaderingen met grote mensen, die dat dan drukdoend 'meetings' noemen. En op een vrije dag ga je met je zoontje ontbijten op een terras aan het water, en je leest de krant terwijl je koffie drinkt. En je bestelt nog een koffie. En je rent van thuis naar de onthaalmoeder en van daar naar Brussel en dan ren je verder de dag door en 's avonds ren je naar de supermarkt en ondertussen leg je het kind aan je borst. En mensen praten tegen je alsof je een volwassene bent, en je speelt het spel mee.

Het toiletmysterie
Op het werk is er één toiletruimte per verdieping. Op onze verdieping dus ook: één ruimte met twee wc's met een meisje op getekend, en één wc met een meneertje op de deur. Duidelijk toch? Op onze etage zijn ook meer vrouwen (tien of zo) dan mannen (slechts drie) dus twee tegen één, dat lijkt me gerechtvaardigd. Alle vrouwen hier zitten ook ijverig aan de twee-liter-water-per-dag-want-da's-gezond, dus de vrouwenwc wordt ook meer gebruikt. En toch he ! Iédere keer, echt ie-de-re keer dat ik naar het toilet ga, naar het vrouwentoilet uiteraard, staat die wc-bril omhoog ! Allez ! Wie doet dat nu? Gaat die zeldzame man dan echt op een vrouwenwc, én laat die dan vervolgens de bril omhoog staan? Er gaat toch geen vrouw naar de wc met die bril in de hoogte??? Nee toch? Ow, en er is één van die mannen op vakantie, en het gebeurde net wéér, dus één van de twee mannen moét de dader zijn... Zzzzpannend !

Voorbij
Ik reed vanmorgen ons dorp uit, richting autosnelweg. Dan moet ik door een erg lange, brede laan, met gigantische grote en dus oude eiken langs beide kanten. Ik stond voor het stoplicht. Er viel een vergeeld eikenblad op mijn voorruit. Het is weer voorbij... Maar, moest het niet nog beginnen eigenlijk?

Zaad
Er zat een postkaartje in de bus. Een stuk of dertig zwarte mensen die zwaaien. Een Afrikaans tafereel. Bont gekleurde mensen, duidelijk arm, maar met die heel herkenbare, Afrikaanse glimlach. Ik maak er altijd een raadseltje van. Ik bekijk de voorkant van de postkaart, en ik raad van wie ze komt. En dan pas draai ik ze om, om te kijken of het klopt. Meestal is het erg makkelijk, want van de meeste mensen die me een ansichtkaart sturen, weet ik waar ze naartoe trekken op vakantie. Dit was een moeilijke. Wie zit er in Afrika ? Is het wel degelijk Afrika? En zo raar, al die mensen die naar me lijken te zwaaien... Ik zet het kaartje op tafel, en ik zit ernaar te staren. Van wie o wie komt die kaart toch? In mijn hoofd loop ik alle mensen uit mijn nabije en verre omgeving af. Nee, niemand die ik kan bedenken zit in Afrika. Ik geef het op en draai het kaartje dan maar om, op zoek naar de oplossing. Spannend zeg. "Van harte bedankt voor de zaden !", staat er te lezen. Oh, wat fijn ! Ja, ik hoorde een tijd geleden een reportage op de radio over een Gentse professor die tuintjes aanlegde in Zuid-West-Algerije om er groenten en fruit te telen in vluchtelingenkampen. En enkel tropische vruchten en groenten kunnen er overleven, 't is daar nogal warm, ziet u. En de professor vroeg alle luisteraars om gedroogde zaden op te sturen, zodat hij die kan meenemen. Naar Algerije. Nou ! Mooi toch? Ik eet graag meloenen en avocado's en paprika's. Papaya's niet, die vind ik zo korrelig. Nee, die niet. Maar al de rest wel, en als ik de pitjes gewoon weggooi in de gft-bak, kan ik ze eigenlijk net zo goed te drogen leggen en ze dan in een enveloppe versturen, toch? Liefje keek een beetje vreemd op toen hij op een dag thuiskwam en de eettafel gevuld was met zaadjes op borden, maar hij vond het ook een goed plan. En dus stuurde ik zaadjes van meloenen op. En dat had de professor blijkbaar kunnen waarderen, want hij stuurde een bedankingskaartje. En dat vond ik fijn. Er blijkt ook een blog van te bestaan, van de actie. http://zadenvoorleven.wordpress.com/
Allen daarheen ! En droog die pitjes en zaden even, het is echt geen moeite ! En ook al is er maar één mens mee geholpen, da's nuttiger dan de gft-bak vullen...