Hoepa !
Van januari tot nu was het druk op het werk. En daarvoor eigenlijk ook. Nu ben ik al twee weken thuis. Dat zijn twee goed gekozen weken, zeggen de mensen dan. Niet gekozen, gewoon een toevalligheid. Maar wel een mooi toeval, da's waar. Het is een heerlijk weertje geweest. Twee weken zijn eigenlijk genoeg. Ik heb deze week ook nog vrij. Maar ik wil eigenlijk terug gaan werken. Ik word gek van mezelf. Helemaal gek. Bijvoorbeeld. Ik heb een hangmat gekocht. Telkens ik een tijdje thuis ben, stroomt het geld werkelijk buiten. Alsof ik schade wil inhalen. In ieder geval, een hangmat. Leuk, zo'n hangmat. In de tuin, in het zonnetje, kussentje onder mijn hoofd, feeling bij de hand, en genieten maar. Op een doordeweekse woensdag ! Heerlijk. Ik blader langzaam door de feeling, ik lees iets en hoepa ! Daar gaat mijn concentratie ! Ik zie een fotomodel met een nogal leuk kapsel in het boekje en hoepa ! Ik denk aan mijn trouwkapsel. Ik lees iets over een peeling van je huid en hoepa ! Ik denk aan de afspraak met de schminkster die ik nog moet maken voor mijn trouwdag. En ik denk aan het feit dat ik nog ergens ten velde een schminkster moet zoeken. En dat dat er dan één moet zijn die met mijn veeleisendheid om kan en één die aan huis wil komen en één die op voorhand nog een proefmake-up wil doen met me, en één die liefst niet te duur is en niet teveel verkleinwoorden gebruikt. Ik hou hardnekkig nog even vol in mijn hangmat en blader verder. Op pagina acht zie ik een advertentie van een copy-center annex drukkerij. Hoepa, daar ga ik weer. Ik leg m'n feeling weg, ik kom uit de hangmat en ga maar weer achter mijn mooie imac zitten. Dringend nog wat offertes van drukkerijen opvragen. En ik bel mijn liefje voor de zesde keer vandaag. Ben je nu zeker dat we digitaal laten drukken of toch liever klassiek? Hij zucht zachtjes...

Pips
T. is lief. Ze is een lieve vriendin. Altijd vrolijk, altijd goed gezind, altijd een brede lach. En als niet, dan duurt het nooit lang voor ie wel weer komt, die mooie lach. T. is ziek. Flink ziek nu. Ze is opgenomen in het ziekenhuis, en da's niet goed. Allerlei buisjes en tubetjes die in haar lijf stromen en er ook weer uit. Niet fijn om te zien. Ze zag er maar pips uit vanmiddag. Heb ik altijd al een leuk woord gevonden, pips. Nee, T. zag er niet zo vrolijk uit vandaag. Ze probeerde wel te lachen en zo, vooral toen ik haar mijn bloemen gaf, maar ik zag toch dat het niet helemaal pluis is met 'r. Ik wou dat ik iets kon doen om snel de ouwe T. terug te krijgen. Maar iets laat me geloven dat dat nog wel even duurt....