woensdag, februari 28, 2007

Zes maanden
Woensdagochtend, negen uur. Net gedoucht, haar gewassen, gedroogd en in de plooi, klaar om naar het werk te vertrekken. Nog even snel een boodschap op het verkeersvrije dorpsplein. Auto parkeren, te voet tot bij de bakker. Op de terugweg naar de auto begint het te regenen. Hard te regenen. Te gieten. Alle andere passanten flipperen hun paraplu open, maar Katrien niet, want Katrien doet niet aan paraplu's. Nooit. Iedereen zet een stap rapper, Katrien ook. Maar de buikbewoner is niet akkoord. Auw. Die zit namelijk lekker warm en droog en wil niet dat mama zich haast. Grote steken in mijn rechterzij. De dokter wist me vier weken geleden al te vertellen dat dat van mijn bekken komt. Niks of weinig aan te doen. "Rustig stappen, eerder slenteren," hoor ik de dokter nog zeggen. Ik geef nog niet meteen toe en blijf snel stappen, maar het wordt alleen maar pijnlijker. En zo komt het dat ik op een woensdagochtend, keurig in de plooi, op het dorpsplein door de stromende regen loop te slenteren, terwijl iedereen wegrent.

maandag, februari 26, 2007

Van grote en kleine ergernissen in het leven...
Kijk, op het werk, daar word ik verplicht om met pc te werken. Windows dus. Hoe hard ik ook mijn best doe om mac aan te prijzen, de it-man is niet te vermurwen. Even heb ik eraan gedacht om de job dan maar te laten passeren, maar echt rationeel was dat ook niet. Er speelden ook economische motieven mee. Dus ik nam de job, ik nam de lelijke, schreeuwerige acer-laptop in ontvangst, ik knorde, maar ik slikte de bittere pil. Geen entourage, geen mail, wel gewoon outlook express. En overal popups, en overal icoontjes, en overal knipperende knopjes en pinkende lichtjes, en ratelende processoren. God ja, ik kan mijn werk doen, en erover zeuren heeft ook zo weinig zin. Maar vandaag is er toch een druppel te veel in de emmer gedrupt. Een lelijk icoontje in de vorm van een envelopje vertelt me dat ik nieuwe mail heb. Dus ik ga kijken in mijn outlook express en wat dacht u ? Geen mail. Precies ! En dat icoontje gaat maar niet weg. Dus ik herstart, ik trek de stekker uit, de batterij uit, een cold restart, een gewone restart, een control-alt-delete, maar nee hoor, het verrekte ding blijft staan. Hebt u dat nu al beleefd bij een apple-exemplaar? Precies ! Exactly my point, dear !
Comments
Ik denk dat alle bugs er nu uit zijn, commentaar geven kan zelfs weer. Hoera ! Nu nog iets zinnigs om over te schrijven en we zijn weer vertrokken. Het komt hoor. Dra.

dinsdag, februari 20, 2007

Verdoving
Ik zat gisteravond te luisteren naar een anesthesist, samen met ongeveer honderdvijftig andere zwangere buiken. Hij vertelde over hoe een naald rechtstreeks in het ruggenmerg wordt geplant, hoe er vervolgens een katheter wordt geplaatst, de naald eruitgetrokken en hoe je dan naar hartelust kan "bijpompen" als je nog iets voelt. Een pijnloze bevalling, alles hoort tot de mogelijkheden. Alleen, de man boezemde zodanig weinig vertrouwen in, geen haar op mijn hoofd dat er aan zou denken om hem aan mijn lijf te laten prutsen. Iemand uit het publiek stelde een vraag over wat er kan foutlopen tijdens het prikken. De dokter wist niks beters te zeggen dan: als je niet met een auto kan rijden, moet je eruit blijven; als je anesthesist bent, moet je weten waar te prikken. Nouja !