woensdag, december 31, 2003

Checklist
Vlees halen bij de slager : check
Champagne koel zetten: check
Rode wijn laten ademen: check
Tafel dekken: check
Veenbessen halen. Dubbele portie: check
Nagels lakken: check
Kaarsen buiten aansteken: check
Marlies Dekkers: check
Hemd liefje strijken: check
Act stressless: still to check
Liefje op tijd thuis krijgen: check
Nieuwjaar mag beginnen. Gelukkig nieuwjaar !

dinsdag, december 30, 2003

Goeiedag !
Goeiedag, ik ben terug. Maar druk in de weer met het huis opgeruimd krijgen tegen oudejaarsavond, de boekhouding in orde krijgen tegen het einde van het jaar, het menu samengesteld krijgen tegen morgenavond, en werk krijgen tegen asap. Zo. Tot snel dus. En vrolijke kerst. En alvast een heel fijn nieuw jaar gewenst. Later meer.

maandag, december 15, 2003

Weg !
Wij zijn weg ! Als iemand me zoekt, ik ben er niet. Als ze me missen, ik zit in Egypte. El Gouna, meerbepaald. Meer info geef ik niet, want u zou me wel eens kunnen vinden en dat wil ik even niet. Een hele week hang ik "niet storen" aan de deur en zelfs aan m'n lijf denk ik. Het hoeft even niet. Een weekje niet. En dan weer wel. Maar eerst: Egypte ! Dag dag !

zaterdag, december 13, 2003

Humpftie
Ik heb gisteravond op het werk een lijstje gemaakt met 'things to do on Saturday'. Het ligt nog steeds op het werk, en ik heb een vrije dag vandaag. Ik kan me nog herinneren dat er een stuk of tien dingen op het lijstje stonden, want ik dacht nog bij mezelf dat ik het allemaal niet op één dag zou kunnen klaar spelen. Zaterdag is aangebroken en ik weet helemaal niet waar ik moet beginnen. Ik weet dat er stond dat ik moest wassen en strijken, en kerstcadeautjes halen, maar er stond nog veel meer op. Als ik al een lijstje maak, waarom vergeet ik het dan domweg?

dinsdag, december 09, 2003

Mag ik nog even doordrammen?
Ik zit op de kleine kamer, boven in mijn huis. Deze kamer wordt ooit de kinderkamer, maar nu nog niet. Nu is het gewoon nog de kamer waar de grote en enige kleerkast in staat en waar het altijd koud is omdat de verwarming haast nooit brandt. Toch zit ik hier te schrijven hoewel mijn computer een laptop is en dus mobiel. Heel af en toe heb ik zo het gevoel dat dit een beetje my room of my own is, waar sue het altijd over heeft. Ik kom hier niet vaak, gewoon omdat ik niet vaak thuis ben. En als ik al thuis ben, zijn er wel gezelliger plekjes dan deze kamer. Maar vanavond voelde ik dat ik het moest neerschrijven. Het stijgt me stilaan allemaal een beetje boven het hoofd uit. Het zijn echt niet de laatste loodjes die doorwegen, of misschien wel. Het zou kunnen. Het lijkt of de spurt naar de finish er echt te veel aan is. Een collega ziek. Een andere die ziek wil zijn. Nog twee die er geen zin meer in hebben en enkel hun uren kloppen en niks liever willen dan weer zo snel mogelijk thuis zijn. Nog een andere met een boel privéproblemen en zijn hoofd dus elders. Dan nog een goeie ziel die haar best doet en dan ik. Het nachtelijke uur en het veel te grote slaap en 'time for myself' doet me waarschijnlijke deze uitspraak neerschrijven, maar ik schrijf ze toch. Het voelt alsof het allemaal op mijn dak komt. Alsof iedereen denkt dat katrien het wel oplost. Alsof niemand ziet dat ik bijna verdrink. Alsof iedereen denkt dat ik sterk genoeg ben om het allemaal alleen te dragen. Wel dames en heren, het is niet zo. Het liefst wil ik gewoon slapen en volgende week pas weer wakker worden. Het kost me verdomme moeite om iedere dag weer verder te doen. En vol te houden. En tegen mezelf te blijven zeggen dat het ook nu wel weer goed komt omdat het iedere keer goed komt.
Poeh. Ik voel dat ik zometeen al spijt ga krijgen van al dit zelfmedelijden, maar nu, op dit moment, ben ik gewoon blij dat ik het neergeschreven heb. Misschien betert het nu. Misschien.
En balen
Oh wat kan ik toch balen van dit ding. Ik schrijf net een stukje, ik klik op post and publish en huppekee, foutmelding en tekst weg. Ik zucht, maar zit nog steeds in dezelfde 'drive' dus ik tik 'm opnieuw in maar ik kan het me natuurlijk niet meer woordelijk herinneren. Een tweede versie is nooit zo goed. Nooit zo spitant, nooit zo scherp, nooit zo exact wat ik wilde zeggen. Dus ik delete het hele ding maar.
Brrrr
Ik heb er een gloeiende hekel aan en ik stel het iedere keer uit maar ik kan er nooit aan ontkomen. Solliciteren. Als freelancer moet ik telkens na vier, vijf maanden op zoek naar een nieuwe job. En da's flink kut. Ik kan mezelf niet verkopen, ik vind het verschrikkelijk om te onderhandelen over geld en uren en privileges. Ik ben best wel volhardend en geïnspireerd en ontzettend enthousiast, maar hoe zet ik dat verdomme in een sollicitatiemail naar een volstrekt onbekende wiens mailadres begint met info@ ? Ik hoor van mensen dat ik vaak te direct en rechtuit ben, en ik hoor van anderen dat ze dat fijn vinden omdat ze dan tenminste weten wat ze aan me hebben. Ik vind het allemaal ontzettend kut. Weet de wereld nu nog altijd niet wat ik waard ben? Ik ben wie ik ben en take it or leave it.
Zon, zee en liefje
Het is beslist, we hebben een reis geboekt. Dinsdag, jaaaaaa, vandaag nog een week, vertrekken we naar El Gouna, Egypte. We hebben iets gekozen waarbij we kunnen genieten, zonnen, zwemmen, cocktails drinken, en slapen. Meer hoeft in deze vakantie niet te zitten. Ik kijk al uit naar het gevoel van zon op mijn huid. Ik kijk al uit naar mijn handtas zonder gsm in. Ik kijk uit naar het vakantiegevoel dat ik al zolang niet meer had. Nog zeven keer slapen...

donderdag, december 04, 2003

A whole lot on my mind
Vandaag is duidelijk zo'n dag waarop ik mezelf herhaaldelijk moet vertellen dat het over tien dagen voorbij is. Over minder dan twee weken lig je op een strand, Katrien. Het komt altijd allemaal goed. Heus.

woensdag, december 03, 2003

Oeioei...
Als ik 's ochtends word wakker gebeld door iemand van t werk, én als ik 's ochtends gebeld word terwijl ik in de douche sta, en de beller blijft maar bellen, als de dag zo begint, dan voorspel ik niet veel goeds voor deze dag...