Weg !
We knijpen ervan tussen, we zijn weg ! We pakken morgenochtend in alle vroegte een ryanairvlucht van nog geen tien euro, en die zal ons tot in het noorden van Schotland brengen. Ik kijk er waanzinnig veel naar uit. Over elf dagen komen we weer thuis. Veel plezier, ook voor u !

Vliegen
Ik zag het net staan, bovenaan de krant. Is het al 22 juni? Poeh ! En het was net nog maar februari ! Tjonge, soms gaat het echt snel. En dat heb je dan niet in de gaten he... Tijd vliegt voorbij.

Tijd
Dat ik maandag niet meer hoefde te komen werken, ontdekte ik pas zondagnacht, op het productiefeest. Mijn eindredacteur vertelde dat ik een extra cadeautje kreeg en meteen al aan mijn vakantietijd mocht beginnen. Ik mocht mijn badge binnenbrengen wanneer het me paste, en andere collega's zouden mijn bureau wel opruimen. Einde productie, vakantie kon beginnen. Fijn ! Alleen... mijn hoofd wil nog niet mee. Ik heb nu opeens een zee van tijd. En daar had ik op voorhand nog niet over nagedacht. Opeens kan alles: uitslapen, met mijn mama gaan kletsen, naar de markt lopen, koffie drinken met vriendinnen, de feeling lezen, nadenken over Schotland, kleren wassen en strijken, het kan allemaal, ik heb er tijd voor. En dat vindt u misschien luxe, maar ik vind dat vooral héél vreemd. Na een enorm intense periode van niks anders dan werken, werken en amper slapen, heb ik nu plots bijzonder veel tijd. En daar moet ik weer even aan wennen...

Vrouwenpraat
Ik ben geen tuttige vrouw, mag ik van mezelf wel zeggen, denk ik. Dus ik ben niet zo bedreven in het smeren, waxen, scrubben, peelen, masker'en, ... Het is me allemaal een klein beetje vreemd. Oké, een bodymilk, een dagcrème en een nachtcrème dat kan nog net. Zelfs een antirimpelcrème (je kan niet vroeg genoeg beginnen, zeg ik) staat in mijn badkamer.
Aanstaande zondag, da's ongeveer overmorgen, word ik op een doopfeest annex familiefeest verwacht. Onze kleine Jasper wordt gedoopt. Leuk, leuk, leuk, maar wàt trek ik aan. Ik kan niet in m'n comfy jeans opdagen, met m'n favoriete leger-t-shirt erop. Kan niet. Dus Katrien moest gaan shoppen. Mama mee, maar mama wil me al zoooo lang in een rok krijgen, of nog liever een jurk. Oké, jurk is uitgesloten, maar een rok wilde ik wel passen. Kwestie van mamalief een plezier te doen. Ik moet toegeven, het stond niet slecht. Enfin, ik kwam thuis met een linnen rok en een kleurig topje erop. Goed zo. Bijpassende schoenen gezocht, en ik was klaar voor het doopfeest. Gisteren probeerde ik alles nog es (kan ik er nog in? u weet wel...) en het stond nog altijd even beeldig, maar ik heb zooooo'n witte benen ! Ja, dat komt ervan als je alleen comfy jeans draagt, ik weet het. Tijd voor een nieuwe primeur in Katrien's leven: ik ging naar de parfumerie. De mevrouw raadde me een "self-tanner" aan. Maar, ik moest er voorzichtig mee zijn, want dat ding hecht extra goed op droge huid, dus ik moest eerst scrubben. En dan smeren. En goed gelijkmatig, want anders heb je vlekken. Met de schrik om het hart heb ik het ding gekocht, daarna in The Body Shop een scrubding met bijhorende scrubdinges en gisteravond ging ik aan de slag. Man, wat een gedoe ! Maar het is niet slecht, al zeg ik het zelf. Heerlijk glad én een mooie teint. Mooi zo !

Geïnstalleerd
Ik heb er lang op moeten wachten, maar de nieuwe iMac G5 is geleverd. En geïnstalleerd. Met draadloos toetsenbord, draadloze muis, extra ram-geheugen, én airport express en dus draadloos netwerk. And the best is yet to come: het werkt allemaal. Prima zelfs, en het heeft me niet eens veel tijd gekost. Mijn eerste mac, en ik ben er niet weinig blij mee. Hij is snel, doet twintig dingen tegelijk, maar hij is vooral mooi ! Ik ben er helemaal gek van. Er is zelfs een filmpje van gemaakt, met God hemzelve. :-)

U2
Ik ga straks naar U2, op de Heizel, en ik heb er niet eens om gevraagd. Bovendien kijk ik er niet bepaald naar uit, en ik besef dat ik hiermee nogal wat mensen voor het hoofd stoot... Ik kan er ook niet aan doen. Ik ben er gewoon niet zo gek op. En nee, ik kan m'n ticket niet wegschenken want ik moet er heen voor 't werk. Maar ik wil echt niet ondankbaar klinken. Echt niet.

Tegoed
U had de verrassing nog tegoed. Niet serieus van mij om er geniepig over te schrijven en het dan dood te zwijgen... Goed, het was dus 25 mei, we waren drie jaar samen, en het was een fantastische zomerdag. Ik moést stipt om 18 uur stoppen met werken, zodat ik een uurtje later thuis zou zijn (file inbegrepen). Zo gevraagd, zo gedaan. Eens thuisgekomen, was er geen tijd meer om van kleren te veranderen, of om te make-up'en. "Je bent mooi zoals je bent." De avond startte veelbelovend. We draaiden de snelweg op, ik dacht richting stad. We reden de afrit voorbij en bleven maar rijden. Allerlei dorpen met gekke namen passeerden ons. Of wij hen. Na meer dan een half uur rijden zag ik een wegwijzer staan. "Knokke, 48 km". Gaan we naar zee??? We gingen naar zee! Daar aangekomen, parkeerde hij nergens in de buurt van de dijk, maar ver weg daarvan, ergens verlaten in een woonwijk, niet ver van de vlindertuin. Ik vroeg waar we dan zouden gaan eten, want ik had inmiddels honger. Hij deed de kofferbak open en haalde twee grote picknickmanden tevoorschijn. Een dekentje op strand, in de duinen, en twee picknickmanden. En alsof het besteld en geregeld was, was de zon aan haar laatst uur bezig, vooraleer ze wonderschoon in zee zou zakken. Hij had aan champagne gedacht, aan toastjes met rivierkreeften, aan groenten, aan broodjes, aan pasta, aan dessert, aan koffie, zelfs aan een koekje voor bij de koffie. Het was een heerlijke avond. Heerlijk.