Euhm...
Update: ik ga skieën àls ik over twee weken nog steeds op één sta. Nu niet met z'n allen gaan proberen mij van mijn troon te stoten he. Ik heb zoooooo vakantie nodig.

Ik sta op één !
Ik sta op één, ik sta op één ! Ik win ! De reis ! Skireis ! Naar Zwitserland ! Ik mag gratis gaan skieën in Zwitserland !
En ik moet daarvoor slechts één persoon bedanken, want die heeft namelijk in mijn naam gespeeld. Ik heb zelf geprobeerd. Uren aan een stuk. Dagenlang, zelfs stukken van nachtenlang. En mijn hoogste plaats was vijf. Ik geraakte er niet voorbij. En zij heeft mij naar nummer één gespeeld. Je krijgt kaartjes uit Zwitserland, en een zakmes als je wil, en edelweissen als ik ze vind. Dankjewel ! Ik ga skieën !

Als een kind...
Als een kind dat weet dat vannacht Sinterklaas komt, als een kind dat straks voor het eerst terug naar school mag, als een kind dat morgen jarig is, zo vrolijk en zenuwachtig was ik vannacht. Eerst wilde ik niet gaan slapen, want misschien zou ik het missen. Dan won de slaap het gevecht toch, en sliep ik tot drie uur. Met de gordijnen open natuurlijk want anders zou ik het missen. En om drie uur dan toch opgestaan, maar helaas, alles was nog gewoon groen. Nuja, een beetje oranjig, door de straatverlichting. Om half vijf nog steeds de teleurstelling, maar om zeven uur mocht ik juichen. Eindelijk sneeuw ! Van mijn liefje moest ik nog braaf in bed blijven liggen tot op 'een menselijk uur', dixit. En om half negen kon ik het niet meer houden. Opgestaan en gekeken. Door het raam. Gewoon staan staren. En heerlijke broodkruimels met kaas en appel klaargemaakt voor de vogeltjes. En nu gewoon van aan mijn bureau buiten zitten kijken. En af en toe werken, uiteraard. Maar wanneer mag ik buiten spelen?

Damn !
Piet piraat, piet piraat, schip ahoy hoi hoi. Dat is jouw kameraad, schip ahoy hoi hoi. Met zijn schip de scheve schuit, vaart hij alle dagen uit. Piet piraat, piet piraat, piet piraaaaat !
Zo. Dan zit u daar ook mee in uw hoofd.

In de ban
Uren en uren houd ik het al vol. Onafgebroken. Nauwelijks pratend. Opperste concentratie. Mijn wereld beperkt zich dezer dagen tot de zwitserse. Ik heb een site gevonden waarop je een wintervakantie kan winnen. Als ik over drie weken op één sta, win ik. Ik sta nu op zeven. Maar ik verklap niet waar het is. Concurrentie leest mee.

Vrolijk !
...of hoe een druilerig weekend toch nog geslaagd kan zijn: eerste vereiste ingrediënt: een gezond liefje. Verder: winkelen, koken, film en in slaap vallen voor tv, fikse wandeling in de regen, opwarmen bij hete kop koffie, bioscoop, diner-for-two, en als afsluiter De Mol op video. En een mens staat goed gezind op op maandagochtend.

Nacht
Wat doet de nacht toch met mijn gedachten? Wat is het aan de nacht dat mijn gedachten zo anders stuurt dan overdag? Waardoor komen al die extra kronkels erbij? En eigenlijk is het meer dan alleen de nacht. Eigenlijk slaat 'het' toe van zodra de duisternis zich meester heeft gemaakt van het daglicht. Van zodra de zon capituleert, van zodra ze zich overgeeft aan het onvermijdelijke, stapelen problemen zich op. Ik verlies perspectief. Ik verlies relativeringsvermogen. Niets staat nog in verhouding tot de reeële waarde. En van zodra de zon de strijd weer wint, ordenen mijn gedachten zich weer als voorheen. Alles valt op z'n plooi. Alles lijkt weer logisch. Ik heb terug grip op mezelf. En dan voel ik me 's ochtends weer zo dwaas. What was all this fuss about? Ik neem me voor in het vervolg geduldig te wachten op de zon. Op de rede. En niemand meer op te bellen in de hoop dat die alles weer zinvol maakt.

Sms (deel 2)
Nu ik bekomen ben van de schandaleuze praktijken van de proximus-interactive site-waarop-je-online-kan-sms'en-maar-niet-meer-gratis, zie ik er zelfs de voordelen van in ! Een mens sms't wel méér dan tevoren, maar het gaat zoveel makkelijker ! Niet meer wachten op het nokia-woordenboek omdat het ding weer een woord niet kent, niet meer sukkelen met hoofdletters, en ook niet meer met die kleine toetsen. En ik zit toch een uur of twaalf per dag online, dus een site meer of minder bezoeken, wat doet het er nog toe? En je kan al je contacts in een adressenboekje zetten, zodat ik slechts 'lieveke' hoef in te tikken, en de computer doet de rest. Fantastisch toch ! Alleen ben ik benieuwd naar mijn volgende factuur...

Bad day
Dit wordt een 'typical bad day'. Negen uur. Journaal op de wekker. Ik word wakker gemaakt met de f*cking zinnen dat noch Justine, noch Kim zich konden plaatsen voor de finale. En dan te weten dat Kim twee (2!!!) matchballen heeft gehad toen ze 5-1 voorstond in de derde set. En toch nog verloren. Waar halen die zussen het lef vandaan seg ! Godver !

Ziek. Alweer
Even getwijfeld of ik iets zou schrijven over de reden van mijn 'annoyance', over Dave die het leuk vindt om me uit te kafferen (as if I'd care !), maar ik doe het toch maar niet. Ze verdienen geen verdere second van mijn aandacht. Wie dat wel verdient, is mijn liefje. Weer ziek. Weer de hele nacht. Ocharme toch. Blijkbaar een fikse griep, die we even konden onderdrukken (lang leve perdolan), maar nu toch de kop terug opsteekt (lang leve de dokter!). Maar hij is bij z'n mama. En wie kan je beter verzorgen als je ziek bent dan je mama?

Soms he...
Sometimes I get annoyed... En dan kan ik het niet laten om dat te laten horen. So sue me !

Heel eng
Met verbazing sta ik naar het zeven uur-journaal te kijken. Twee kinderen van twee en vier uit hun appartement op de tiende verdieping gevallen terwijl de ouders niet thuis waren. Allebei dood. Twee zusjes. Het bericht is nauwelijks gedaan en zindert nog vreselijk na. Telefoon. Mijn moeder. "Nieuws gezien?" vraagt ze. Ja. "Dat zijn de kindjes van Halima. Mijn collega." Stilte. Hoor ik dat goed? Halima, die vorig jaar nog bij ons op bezoek was? Halima, de jonge, toffe, marokkaanse vrouw, met de baby op haar arm? Shit. Meer kan ik niet bedenken. Verdomme.

Grappig
Ik ben voor het eerst sinds lang nog eens naar de zoekwoorden bij mijn topstat gaan kijken. Wat je daar allemaal ziet ! Oké, dat sommige mensen zoeken op katrien, of katrien geens, daar kan ik nog inkomen. Hoewel ik het ietwat griezelig vind dat mensen mij gaan 'uitchecken' op google, maar soit. Maar wat komen mensen hier doen die 'benen' zoeken? Enig idee hoeveel pagina's je moet doorbladeren eer je bij mij uitkomt? Ik ook niet, maar het zijn er veel ! En wat komt een afkicker uit West-Vlaanderen hier zoeken? Heilzame woorden? Wel beste (hopelijk ex-)verslaafde, ik hoop dat ik u heb kunnen helpen. En de m/v die mij een champagne-ontbijt wil schenken, u is welkom !

Brrr
Gut, wat heb ik me gisteren ellendig gevoeld... Blij toe dat dat voorbij is.

What a setup !
Ik ben nogal een sms'er. Let me rephrase that one: ik ben nogal een beller tout-court. Ja, ik bel graag, ik sms graag, ik word er wel eens van beschuldigd telefonitis te hebben. Met een fikse proximus-factuur tot gevolg. In mijn geval, is zoiets als de proximus-interactive-site een godsgeschenk. Het geeft me in ieder geval het idee dat ik wat bespaar door die drie gratis sms'jes per dag via de site. Goed, ik kom to the point. Diezelfde proximus interactive-site is veranderd. Een mens zou denken 'andere lay-out, ander structuurtje, verder niks', maar niks is verdomme minder waar. Je moet nu registreren, en elk sms'je dat je stuurt via de site wordt verdomme aan je factuur toegevoegd ! What a rip off.

Haat
Ik hààt die ene karaktertrek van mezelf waardoor ik geen bal doe als het niet echt écht moet. Ik heb in mijn hoofd 8 en 9 februari: dan pas moet ik negen afleveringen van "De Wereld Van K3" klaar hebben. Dan pas. Dat lijkt nog zo ver. En in tussentijd krijg ik geen bal gedaan. Beetje naar buiten staren (de A12, een heeel schoon zicht), beetje surfen (enig idee hoeveel mollensites er al bestaan?), beetje loggen (maar ook niet echt productief te noemen, toch?), enfin, het lukt me niet. Ik heb er geen zin in, het interesseert me niet, het gaat me niet af. En uit protest wil ik dan toch iets doen, maar zelfs mijn protest klinkt stil... Wat een onmogelijk wicht ben ik toch !

A bit better
Kwestie van u een update over mijn gezondheid mee te geven. Na een keer of drie overgeven vond ik het welletjes. Na 24 uur niet eten, voelt mijn maag beter aan. Warempel (schoon woord he!), ik heb zelfs geslapen vannacht. Ik ben ook terug op het werk, al durf ik niet te zeggen dat dat met heel veel enthousiasme is. Goed, Katrien is aan de beterhand, en definitely niet zwanger.
ps: Weet u al wie de mol is?

Rollen omgedraaid
Terwijl ik vorige week nog oprecht medelijden betoonde met mijn zieke liefje, zijn de rollen intussen omgedraaid. Rara, wie is er vandaag van t werk naar huis gespurt om daar vervolgens de hele lunch over te geven? Right. Katrien. Die nooit ziek wordt. Pfff, vannacht deed mijn maag al behoorlijk lastig, maar vanmorgen was het minder. Geen ontbijt, wel lunch. Big mistake. Pffff, echt geen goed plan. Gelukkig is mijn liefje er vandaag om mij in de watten te leggen...

Hoog bezoek
Gisteren kwam de familie van mijn liefje bij ons op bezoek. Voor het eerst. Voor het eerst zagen ze hoe ik woon, en hoe wij samen zullen wonen. Je moet je mijn huis voorstellen als één grote bouwwerf, waar ongeveer twee kamers helemaal af zijn. De traphal is er momenteel het ergst aan toe. Half-bezet met cement, halve ruwbouw. Heel erg erg. Maar de reacties waren niets dan goeds. Mama en papa vonden het mooi, gezellig, met veel potentieel. Zus en schoonbroer waren erg onder de indruk van mooie keuken en dito badkamer. Ook de slaapkamers waren blijkbaar erg geruststellend. "Oooh, als het allemaal zo wordt, dan hebben jullie er een mooi huisje van gemaakt !" Alsof mama nu iets geruster was om zoonlief los te laten.

O what a night...
Gisteravond, elf uur. Mijn liefje begint te klagen over maagpijn. Twee tabletjes gegeven. Verder geen acht op geslagen. Om half twaalf gaan slapen. "Ik kom zo, liefje," zei hij nog onachtzaam. Hij moest overgeven. Dat vernam ik pas achteraf. En zo is dat de hele nacht doorgegaan. Tot half acht vanmorgen. In bed, uit bed, terug in bed. Een hele nacht. Bibberend van de koorts. En maar overgeven. Om half acht is hij eindelijk in slaap gevallen. Ik ook bijgevolg. Om tien over acht ging mijn wekker. Ik toch zeker veertig minuten geslapen vannacht. Nu met een suf hoofd aan het werk. Thank god it's friday. Ik heb hem net gebeld. Mijn liefje slaapt... Arm, arm liefje.

33 minuten !
Kim heeft weer geschiedenis geschreven. Als één van de enigen ever heeft ze haar tegenspeelster op de Australian Open geen enkel game gegund. Op amper drieëndertig minuutjes sloeg ze haar slag. Met 6-0, 6-0 mocht ze zich weer omkleden in een no-time. Wie doet beter?

Fieuwww
Het waren een paar dagen van rennen. Rennen van hot naar her. En weer terug. Nu even ademen. Er is me een nieuwe job aangeboden. Plots. Uit het niets. Maandag langskomen voor gesprek. Goed bevonden. Dinsdag beginnen. En zoals altijd zijn er bij beslissingen pro's en con's. Twee grote con's: ver ver weg van mijn huisje. 120 kilometer (enkel) vind ik ver. En minder geld. Ook een paar grote pro's: een jaar werk. Voor een freelancer met pas een eigen bvba en een pas gekocht huis, is dat een grote pro. En ook: een programma maken van A tot Z klinkt voor iedere 'motionmaker' als muziek in de oren. Redactie, productie, regie, montage. Alles zelf. Samen met één collega. En laat die collega nu nét de kerel zijn waarmee ik vroeger op school, tijdens de opleiding, zo goed mee kon opschieten ! Misschien is het typisch voor weegschalen om te twijfelen wanneer beslissingen moeten genomen worden. God, wat heb ik getwijfeld. Wanneer weet ik of ik de juiste keuze nam? En de komende vier weken wordt het druk, omdat ik beide jobs moet combineren... Een maandje dubbel fulltime werken, het moet me lukken !

Veel gebeurd
Hoeveel kan er gebeuren op vier dagen tijd? Veel begot ! Ander werk, ander statuut, euhm, vanalles. Druk, geen tijd om te beslissen, risico, huppekee, we gaan ervoor ! De full update volgt, nu eerst kennismaken met nieuwe collega's.... Ciaoooo !

Telefoongesprek op mijn gsm. 18.50 uur
- Met Katrien.
- Dag Katrien. Spreek ik met Katrien Geens? Ja, goeiedag. U kent mij niet he, maar ik heb uw nummer van een lijst van de gemeente gekregen.
- Van wie?
- Euhm... In alle geval, ik wil graag eens bij u langskomen. Ik kan u allerlei handige tips geven om fiscaal te besparen. En hoe u ook sociale voordelen kan halen.
- Maar ik heb een prima boekhouder hoor.
- Jamaar ik ben geen boekhouder.
- Wat bent u dan wel?
- Ik heb een kwartiertje van uw tijd nodig. Voor mij past morgenvoormiddag. Als dat voor u past?
- Absoluut niet. Ik moet werken. Ik heb hier ook helemaal geen zin in.
- Maar als u mij een half uurtje geeft ...
- Ah, tis al een half uur geworden.
- U kan bijzonder veel geld sparen door even naar mij te luisteren.
- Hoe was uw naam, meneer?
- Euhm, ja, euh, u moet eens denken aan al het fiscale voordeel dat u kan halen. Als u het mij op papier laat zetten...
- Nee dankje, ik heb u echt niet nodig. En ik apprecieer het ook niet dat u mij zomaar ongevraagd opbelt.

Verbinding verbroken. Einde verhaal. Hoop ik.

Lang leve de chiro !
Ik ben geen jeugdbewegingsmens. Nooit geweest. Noch chiro, noch scouts, ksa, klj, whatever. Nooit. Maar soms komt zo'n jeugdbeweging wel van pas. Opdracht maandag: vind tegen zaterdag vijf mensen die gratis willen stand-innen tijdens de generale repetitie van de pilootopname.
Resultaat maandag: niemand.
Dinsdag: niemand.
Woensdag: mijn liefje-als-het-echt-niet-anders-kan.
Donderdag: één mail naar hoofdkwartier van chiro en scouts. Twaalf vrijwilligers.

Gek...
Ik was al wat gaan wennen aan de gedachte dat mijn liefje gewoon iedere dag bij mij thuis is. Vandaag is ie nog eens zijn 'thuis' gaan opzoeken. En dus kom ik straks in een leeg huisje thuis. Hij komt pas vrijdagavond terug. En hij is pas vanmorgen vertrokken, en ik ben de hele dag op mijn werk, dus als hij gewoon bij mij thuis was geweest, zou ik hem ook niet gezien hebben, maar toch lijk ik al te merken dat ie er niet is. Gek. Hoe kan ik hem nu al missen? En toch zou ik al willen dat t vrijdagavond is. Thuiskomen in een leeg huis vind ik maar niks. Gaan slapen in een leeg huis nog minder. En wakker worden in een huis dat wel van mij is, maar tegelijk op mij na leeg, vind ik al helemaal niks. Poeh !

Leuk leuk leuk
Zoals u misschien al merkte, dook tussen de reacties op dit log ineens een -voor mij- oude bekende op. En daarna nog één. Fantastisch vind ik dat. Op school had ik een paar goeie vriendinnen met wie ik een hecht kliekje vormde. Het was een fijne tijd. Na de middelbare school ging ieder een beetje z'n gang, maar de eerste jaren hielden we toch nog min of meer regelmatig contact. Met eentje deelde ik zelfs nog een kot, maar op één of andere manier verwaterde het contact. Nooit gewild, toch gebeurd. Inmiddels zijn e-mail- en andere adressen uitgewisseld en kunnen we de draad weer oppikken. Blij blij blij...

Toch gevaarlijk
Ik kijk toch maar even uit... Ik wilde hier vanalles posten over het nieuwe werk en dito collega's, maar dat doe ik toch maar niet. Tenslotte is het internet publiek he, en ik zou niet willen dat zij het ook lezen. Sorry hoor jongens !

Wennen
Na zes weken thuis, is het moeilijk weer wennen aan een normaal werkritme. Het is nu kwart voor vier en ik heb al behoorlijk veel zin om weer naar huis te gaan. Zometeen zal het donker worden en dan krijg ik het helemààl. Ik vind er maar niks aan, zo lang aan een bureau zitten. De voormiddag, dat gaat nog. Beginnen om tien uur, koffietje drinken, beetje vergaderen, beetje rondlopen (is het decor al opgebouwd?, is de begingeneriek al klaar?, mag ik de tune eens horen?) en voor je 't weet, is het lunchtijd. Maar dan, van half twee tot zes, dat vind ik een veel te lange tijd. Ik ben gewoon niet zo'n bureaumens. Ik kan niet zo lang neerzitten. Een mens is al blij dat de koffiemachine een verdieping lager staat, zodat ik af en toe eens mag wandelen. En ook... zo'n nieuw werk is toch altijd een beetje zoeken. Ik weet helemaal niet waar ik me de hele dag mee moet bezighouden. Maar dat komt vast...

Prinsheerlijk....
Een kasteel met heuse torentjes, met een grote inkomzaal, een rode loper voor de deur. Grote, piepende deuren. Een grote vijver ervoor, met brutale maar ook hongerige ganzen. En eenden. En zelfs een zwaan of twee. Kaarslicht en een luxueuze hotelkamer. Een cocktail en een groot, heet bad. En roomservice. Wanneer doen we dit nog eens, liefje?

Eerst !
Zoals u hieronder al las: vandaag eerste nieuwe werkdag. Nieuwe job. Nieuwe collega's. Nieuwe redactie. Nieuwe omgeving. Ik was vanmorgen eerst. Niet om goed te staan bij de producer. Wel met een andere voorbedachte rade. Als je eerst in een nieuw redactielokaal komt, kan je namelijk kiezen waar je gaat zitten. En waar je gaat zitten, is natuurlijk een keuze die je maakt aan de hand van de infrastructuur die er staat. Ik heb gekozen voor het enige zitje bij het raam, bij de verwarming, maar vooral bij de enige Evo. Ha! Eindelijk een machine die snel werkt, van wanten weet, doet wat ik vraag, en die ik nog helemaal zelf naar eigen goeddunken mag configureren. Thank god I couldn't sleep last night ! Het leven is voor de rappen he !

Nervs
Morgen mijn eerste werkdag bij Studio 100. Ik ben verdikkeme een beetje zenuwachtig. What to wear bijvoorbeeld. Enneuh: boterhammen meenemen of niet? Enne: laptop meenemen of is dat erover? Ik hoop maar dat ik wat slaap... Ben anders moe genoeg van het weekend. Een overigens meer dan fantastisch weekend. Details will follow.

My castle, my kingdom
Ik heb het meest fantastische lief. Weet u nog dat ik voor mijn verjaardag (zes oktober, niet vergeten !) een weekend voor twee in een heus kasteel kreeg? Dat weekend komt er nu aan. Morgen trekken we naar ons kasteel en we komen pas zondagavond terug. We dineren in de grote zaal van het kasteel, en we slapen in het gerenoveerde koetshuis. Een weekendje in de westhoek en laat nu uitgerekend daar sneeuwval voorspeld zijn, zie ! Het wordt heerlijk. Een dagje brugge, een heerlijk diner, een romantische nacht, een fantastisch ontbijt, en een dagje zee of bossen of gewoon hotelkamer.... Hahaha ! Tot maandag !

Voorbij
Eens kerstmis en nieuwjaar voorbij zijn, vind ik helemaal niks meer aan een kerstboom. Hij staat daar zo eenzaam te staan, zonder pakjes om hem te vergezellen... Ik vind het maar niks. En als het nu nog kerstweer zou zijn, met dikke pakken sneeuw, en een rode neus van de vrieskou, maar nee hoor. Goed, ik denk dat ik vanavond de kerstboom al afbreek...

Gelukkig nieuwjaar !
U hebt het u natuurlijk al tientallen keren laten wensen, maar ook ik wens u het allerbeste voor het komende jaar. U weet wel: vreugde, geluk, succes op alle vlakken, maar vergeet ook niet plezier te maken dit jaar. Ik wens mezelf hetzelfde.
Het nieuwe jaar is alvast sober en iets te rustig ingezet naar mijn zin. Ik zat ergens in de kempen in een soort van chalet met de hele familie. Helaas geen tv in die chalet, geen vuurwerk want een natuurdomein, dus de nieuwjaarssfeer zat er niet helemaal in. Eerder die van een gewoon familiefeest. En het eten viel tegen. Echt niet lekker. Echt echt niet. Alleen de taart was dik in orde. Maar het was de eerste nieuwjaar met mijn liefje. Dus hoe kan dat tegenvallen? Gelukkig nieuwjaar allemaal !