Popups
Ik heb het helemaal gehad met die popups op mijn computer. Zonder dat ik het zelf wil of er opdracht toe geef, installeert de dotcomtoolbar zich iedere dag opnieuw stiekem op mijn pc. Iedere dag weer, gooi ik 'm eraf, en iedere dag blijft ie volhouden... Hij past zelfs ongevraagd mijn startpagina aan, naar eigen goeddunken. Ik heb er schoon genoeg van. Ik heb nu de googletoolbar geïnstalleerd en laat alle popups tegenhouden. Ik hoop dat het werkt. Dankje aan broereman voor de tip.

Laatste
Laatste dag op kantoor vandaag. Laatste vergadering over laatste opname. Alweer een programma tot een (goed?) einde gebracht. Champagne !

Vakantiepost
Ik kreeg vanochtend het eerste ansichtkaartje in de bus van vrienden die op vakantie zijn.
Tussen al het stof van verbouwingen en drukke werkschema's door, zou een mens nog vergeten dat ik over exact een week zelf vakantie heb. Een verbouwvakantie, weliswaar, maar toch maar mooi vakantie. Jippie !
 

Keuzes
Ik ben niet goed in kiezen. Heeft het met mijn weegschaal-sterrebeeld te maken, of is het gewoon een tekortkoming van mijn karaktertje, maar ik kan het echt niet goed. Ik weet wél heel goed wat ik wil, wat ik mooi vind, waar ik heen wil. Ik heb zelfs al een 'bigger picture' in mijn hoofd. Zoiets als: "hoe mijn leven/huis er idealiter moet gaan uitzien". Maar tussen weten wat je wil, en kunnen betalen wat je wil, daar ligt veel tussen. Heel veel, in sommige gevallen. In het concrete geval waar ik nu mee worstel, is het centenverschil niet eens zo overweldigend groot. Maar ik zit ermee in mijn hoofd dat mijn huis niet eeuwig mijn huis blijft. Ik plan er zo nog een jaar of vier, vijf te blijven wonen, om dan naar een ander huis te zoeken. Een ruimer, groter, nieuwer huis. Moet ik dan nu wel veel investeren in dit 'tijdelijke' onderkomen? Het is een kwestie van afwegen, uiteraard. Wat vind ik het belangrijkst? Kan ik leven met een niet zo mooie vloer en een lelijke houten achterdeur? Zal ik me eraan storen, of kan ik me erover zetten onder het motto van 'het is toch maar tijdelijk'? Of maak ik er een too big deal van?  I wonder.... 

Verbouwingen, deel drie
Ik woon nu anderhalf jaar in mijn huis. Toen ik er pas ging wonen, hebben we de bovenverdieping aangepakt. Een oud huis werd omgetoverd tot een moderne, lichte thuis. Zes maanden later had ik weer genoeg centen voor de benedenverdieping en de hall. De stijl werd doorgetrokken, en ik zag dat het goed was. Nu, nog een jaar later, regent het binnen. Gisteren op het dak gekropen. Bleek dat een stuk roofing helemaal versleten is. Aan vervanging toe. Ik wilde even kijken hoe het dak er van de binnenkant uitzag en heb een stuk plafond in de keuken uitgebroken. Gewoon maar es 'om te kijken'. En opeens kreeg ik terug de verbouwkriebel. Er werd overlegd met liefje. Druk overlegd. Hij probeerde mijn enthousiasme nog te temperen door me te herinneren aan stof en puin en vuiligheid en veel centen, maar ik kon alleen maar aan het mooie resultaat denken. Deze week nog beginnen we terug te verbouwen. In de laatste ruimten, dit keer: het dak, de vloeren, muren en plafonds van keuken en badkamer. Vanavond breek ik verder het lelijk houten plafonnetje uit. En dan wordt mijn huisje eindelijk helemaal zoals ik het wil !

Een maandagochtend
Om tien voor acht vanmorgen draait mijn liefje zich om en nestelt zich tegen mij. Ik voel een voorzichtige zoen op mijn rug. Heel traag voel ik me wakker worden. Ik aarzel nog even omdat het in mijn slaapwereldje zo fijn was, maar het alternatief, nog tien minuten quality time, overhaalt me zonder veel moeite. "Dag liefje", zeg ik. "Goeiemorgen liefje", fluistert hij. Een zoen, een glimlach. Man, wat heb ik heerlijk geslapen ! En ik hoorde de hele ochtend geen enkele trein voorbijrazen. Geen enkele. Da's voor het eerst sinds ik in mijn huis woon.

Onverwacht
Gisteravond stond ik op de Grote Markt van Brussel. Ik heb helemaal niks met Brussel, maar ik was er onverwachts verzeild geraakt. Er stond een groot podium, veel spots, en een indrukwekkende audiovisuele installatie. Dat vooral interesseerde me. Rond acht uur stroomde heel veel volk naar het marktplein en we besloten mee te stromen. We bleven staan kijken, want het was zondag en het was mooi weer en we hadden niks anders te doen. Eerst begon een Schots doedelzakfanfaretje vreemde noten te fluiten. Iets later begon een andere band de Vlaamse Leeuw te spelen. De hele Grote Markt, volgens het journaal bemand door tienduizend mensen, zong luidkeels mee. Ik ook. En ik merkte dat het me toch wel iets deed. En daar schrok ik van. Maar het was mooi. Heel mooi. Vooral Boudewijn De Groot en co nadien. Hoed af, Brussel !