Microbe
U weet dat ik al een poosje gebeten ben door de logmicrobe. Als ik een dag niet log, dan is dat omdat ik écht geen tijd heb. Anders log ik dagelijks. En ik pruts graag op het net. Templates zoeken. Beetje aanpassen. Banner doen verdwijnen. Nieuwe teller op de pagina zetten. Linkjes testen. Het kinderspel zoals u weet. Mijn liefje had het niet zo begrepen op het webbie-schap. Maar wie bij de hond slaapt, ... en vult u zelf maar in. Het resultaat vindt u nu op airodz. Gisteravond zat ie tot een stuk in de nacht te prutsen aan zijn nieuwe lay-out, aan zijn archiefjes, aan zijn links, aan zijn kleurtjes. Ik ben zelfs trots op hem. Hoewel mijn aandeel in zijn omkatbui zich beperkt tot 'dat kadertje zou'k een beetje lager zetten' en 'mja, maar die tijdscode vind ik nie zo goed'. En plots begint ie nog veelvuldig te loggen ook. Way to go, sweetie !

Kogels en kerken
Ik heb er akelig door gedroomd, ik heb erdoor wakker gelegen, ik ben er slecht gezind van geworden, maar ik heb beslist. De kogel is door de kerk. Ik verander van werk. Ik kies voor minder leuk, maar wel zeker. Voor even veel geld, en meer zekerheid. Voor minder risico en meer settelen dus. Losstaand van de keuze op zich, ben ik blij dat ik ze gemaakt heb.

Puf
Puf. Zucht. Warm. Lang leve de airco. Geen airco op deze redactie. Geen airco in de auto. Geen airco thuis. Mag ik asjeblieft op een met schaduw overgoten terrasje van een sangria gaan slurpen?

Trouwens,...
... was jullie weekend ook zo fijn? Zonnetje, barbecue, feestje, slapen, liefje... Zoiets was het.

Katrien en beslissen...
Het is echt geen combinatie gewijs hoor, katrien en beslissen... Ik zit met een soort van 'big dilemma' en ik weet begot niet welke keuze ik best maak. Kies ik voor zekerheid-maar-niet-zo-fijn, of neem ik een gok en kies ik voor we-zullen-wel-zien ? Heb natuurlijk wel net een huis gekocht dus met risico's wil ik toch wel een beetje oppassen... Verdomme, ik weet het echt niet. Ik had mezelf opgelegd uiterlijk vandaag te beslissen en het hangt nu als een donkere wolk boven mijn hoofd. Terwijl heel West-Europa baadt in de zon. Het zou naar het schijnt typisch zijn voor weegschalen, dat gebrek aan beslissingsvermogen. Joeri, was jij ook geen weegschaal?

Huisje, boompje, tuintje
Gisteren nog maar eens beseft hoe heerlijk het is om een tuin aan je huis te hebben. Technisch gesproken heb ik een huis met tuin, alleen..., ik moet nog vier maanden wachten eer ik kan verhuizen. De kans is bijzonder groot dat de zomer over vier maanden voorbij is. De kans is zelfs niet onbestaande dat het over vier maanden sneeuwt, hagelt en vriest tegelijk. Maar volgende zomer hou ik vakantie in eigen tuin. En een barbecue. En een carribean party. En een waterbalonnengevecht. En een diner bij kaarslicht met mijn lief. Volgende zomer....

Mooi zo
Ik hoorde net dat het mooi weer wordt dit weekend. Mooi zo. Zo heb ik het graag. En het toeval wil dat ik op minstens twee bbq's ben uitgenodigd. Het wordt een fijn weekend. Druk, warm en fijn. Mooi zo dus.

Moe en vooral voldaan
Wanneer ik aan het eind van de dag een fijn gevoel overhoud, ben ik blij. Vandaag ben ik blij. Ik heb twee mensen die elkaar zeventien jaar niet meer gezien hadden, weer samengebracht. We hebben er ook een reportage over gemaakt, waarvoor ik -zoals gewoonlijk- de redactie heb gedaan, maar vandaag ook voor het eerst de regie. Boeiend wereldje hoor, dat van de regie. En het zit nog goed in elkaar ook. En het geeft zo'n goed gevoel mee aan t eind van de dag. Makes me happy...

Wakkergeschokt
Ik ben er verdorie door wakker geschokt ! En meteen gevloekt omdat ik niet meer in slaap kon vallen. Kan die aarde niet op een gewoon uur beginnen beven, verdorie? 't Is toch waar !

Grootgrondbezit...
Euhm, ik denk dat ik vanaf vandaag 'grootgrondbezitter' ben... Hihi. Ik heb een huis gekocht. Vanmorgen heb ik het verkoopscompromis getekend en nu is het dus van mij. Als de bank haar fiat geeft en als nog een aantal formaliteiten vervuld zijn, kan ik over een paar maanden verhuizen. Het is een leuk huis, vind ik zelf. Rijhuisje, tuintje, mooie keuken, nieuwe badkamer, gezellige buurt... God, wat word ik een burgertrut. Wie had ooit gedacht dat ik me zou settelen? En ik kijk er nog naar uit ook. En nog niet weinig !

Het ging goed !
Zoals beloofd, een verslag. Aangekomen om half zeven of zo, moeder stond in de keuken, vader zat in de tuin, zus en schoonbroer waren nog niet gearriveerd. Heel gemoedelijk sfeertje, van de eerste minuut al. Geen vervelende stiltes, geen gekke blikken, niks gemorst, niks echt fout gezegd (ik heb je comment te laat gelezen, frederic!). Enfin, het is heeel erg goed meegevallen. Een leuke familie die heel lief is dus. Toch blij dat het achter de rug is hoor.

Beetje angstig
Ik ga vanavond voor het eerst mijn nieuwe schoonfamilie ontmoeten. 't Is te zeggen, de familie van mijn lieveke. Willen jullie allemaal even duimen aub, dat ik niet mors bij het eten, dat ik geen flaters bega, dat ik geen stommiteiten vertel, dat ze me leuk vinden? Dankjewel. Uitgebreid verslag volgt morgen...

Reality Check
Ik zat daarnet het vorige stukkie effe te herlezen. Leuk om te zien welke verwachtingen ik had en wat er werkelijk van in huis is gekomen. Ten eerste: het weer. Slecht weer. Regen, mist, koud. En ik had alleen maar mijn sandaaltjes bij. Ten tweede: het kuuroord. We zijn er om negen uur 's avonds aangekomen en om acht uur 's ochtends weer vertrokken. Bij aankomst iets gegeten in het hotelrestaurant en om dan toch nog te profiteren, gauw een duik in het zwembad genomen, want ik moest toch minstens voelen dat ik in een kuurhotel zat he. Dan geslapen en 's ochtends vlug weer weg. Elke dag werken van acht uur tot minstens tien uur 's avonds, een vakantiegevoel was er helaas niet bij. Maar de reportage is geslaagd, de hereniging was schoon, regisseur, presentatrice en ondergetekende stonden te sniffen bij het weerzien van moeder en dochter...

Reisje!
Morgenvroeg vertrek ik op reis. Reisje eigenlijk. Anderhalve dag Keulen en anderhalve dag Hahn, een stad aan de Moezel. Niet echt een vakantiereisje, wel een werkreis. Ik ga samen met een cameraman, een regisseur en de presentatrice om een reportage voor Spoorloos te draaien. Nu blijkt dat dit weekend heel Keulen op zijn kop zal staan wegens een groot lichtspektakel-festival op de Rijn. En laat ons hotel nu toch wel net op de Rijnoever zijn zeker... En de tweede nacht slapen we in een hotel annex kuuroord... Hmmmm, ik voel de massages al afkomen, en de sauna's en het zwembad, ... Toch een beetje vakantie dus. Al zal het ook hard werken zijn om alles op drie dagen 'gedraaid' te krijgen hoor. Echt ! Euhm, tot dinsdag dus he. Of zo.

Hmmmmpfff
Katrien aan de slag met een formuliertje van Electrabel. Katrien moet van de energiemaatschappij zelf de meterstanden aflezen van haar euhm.. -hoe heten die dingen- electriciteits- en gasmeters. Klus zo geklaard, denkt Katrien, want Katrien deed dit twee jaar geleden ook al. Hmmmpff. Eerste twee meterstanden geen probleem. Kijken, vergelijken en invullen. Maar dan. De laatste twee. Katrien kan er niet aanuit. Kan iemand vertellen waar de gasmeter van Katrien hangt? Er hangen zoveel kastjes in het hok, Katrien heeft intussen al door dat GV voor GelijkVloers staat. Dat is Katrien dus. Alleen komen die cijfertjes niet overeen met die die op mijn papiertje staan... Hmmmpff, hmmmpff en nog eens hmmmmpfff...

Schrikken
Een gemene snoodaard heeft gisterennacht in mijn auto ingebroken. Schrikken hoor ! Geen raam kapot geslagen, maar mijn deuren stonden wel open, de koffer was open, de inhoud van mijn handschoenkastje helemaal overhoop gehaald en op straat gegooid. Niks weg. De radio is er nog, mijn verzekeringspapieren zijn er nog, mijn paraplu, mijn tankkaart, mijn parkingkaart, mijn bewonerskaart, mijn ever-so-hippe-rollerblades-van-150-euro, alles is er nog. Behalve één ding. Je raadt het nooit. Dus zeg ik het maar meteen. Mijn zonnebril ! Weet je nog dat ik die zo cool vond? Zo helemaal macha? Zo hip? Zo ... katrien? Wel, die is dus nu weg. Lag in mijn auto. Weg. Verder niets. Niets beschadigd, slot niet geforceerd, geen carrosserie beschadigd, alleen mijn zonnebril foetsie. Zou ik daar nu de politie voor durven bellen?

Bloempje !

what's your inner flower?
[c] s u g a r d e w

Volgens mij kan dit nog kloppen ook !
Met dank aan Nele

Tataaaaa !
Ha ! Dankuwel inventieve Lieve ! Inderdaad, het is me gelukt en het geeft zoooooveel voldoening om die admin te kunnen omzeilen... Hahahahaha. Bedankt dus.
En dit is de nieuwste in de familie: Wannes. Isn't he adorable? Een mens zou er zo verliefd op worden. Ware ie dat nog niet geweest....

Connection failed
Ik heb toch wat met computer-administrators hoor. Hier op t werk heeft de admin het niet zo met mij. Hij vindt dat ik te moeilijk doe, denk ik. Zo begreep hij al niet dat ik een ftp-programma gedownload had, want waarom in godsnaam moet een redacteur kunnen ftp'en? Gaat hem niet aan, vond ik, dus ik antwoordde nogal ontwijkend op zijn vraag, daar ben ik namelijk goed in. Dat ging een tijdje goed, hij komt gelukkig niet dagelijks over de vloer. Nu heeft hij op mijn vrije dag aan mijn pc zitten prutsen. En ineens kan ik niet meer uploaden ! Hij maakt geen connectie meer naar mijn webspace op pandora ! Waar bemoeit die admin zich toch mee? En ik wilde net het eerste fotootje van onze kleine Wannes aan de wereld tonen. Zal dus nog wat moeten wachten. Maar tis een wolk van een baby. Of zegt iedereen dat van zijn eigen neefje?

Heerlijk...
Wat drie dagen aan zee voor een mens z'n humeur kunnen doen. Het was heerlijk. Het was zalig, het was perfect. Oke, het heeft drie dagen en een half geregend en het was bij momenten zelfs echt koud, maar het was precies zoals het moest zijn: rustig, kalm, en zooo goed voor mijn geest. Het duurde me wel tot vrijdagmiddag eer mijn hoofd echt stopte met werken, maar nadien heb ik de rust zelve ontmoet. We hebben gewandeld, gepraat, geslapen, rondgelummeld, boodschappen gedaan, allemaal zonder stress. Ik heb mijn cyberleventje echt niet gemist, geen seconde, al moet ik wel toegeven dat ik gisteravond om elf uur druk logs aan het lezen was. Maar een mens moet bijblijven he ! Nee, serieus, het deed me wat nadenken. Ik laat mijn eigen weblog niet voor stress zorgen, dat heb ik al genoeg. Als ik geen tijd heb om te posten, of liever iets anders doe, irl bijvoorbeeld, dan doe ik dat gewoon. En dan post ik gewoon later. Of niet. Ik zie wel.

Off I am !
Ik vertrek NU naar zee, voor een heerlijk lang weekend. Zonder internet, zonder e-mail, zonder telefoon, zonder drukte en met mijn lief. Het wordt heerlijk. Tijdje niets te beleven dus, op dit log. Tot maandag ! Of zo... :-)

Wannes !
Jefke is geboren ! Vandaag! Vanmorgen ! En plots heet Jefke Wannes. Een zoon dus... Een prachtige baby, echt een wolk van een kind. 53 centimeter, 3.630 gram. Tien vingers, tien tenen en een ongelooflijk snoezig neusje. Niet te geloven, zo mooi is ie.
Gitte en Roel waren aan zee de afgelopen dagen. Vanmorgen om 7.01 uur brak het vruchtwater en hals over kop zijn ze -over de pechstrook want files- naar Antwerpen gereden. Daar om half negen gearriveerd, een kwartier later naar het operatiekwartier, want keizersnede want stuitligging, en om tien voor tien vanmorgen is Wannes geboren. Ik heb hem vanmiddag al even gezien maar ik ren er nu opnieuw naartoe. Tot morgen !

Bizar
Ik werk op de tweede verdieping van een vijf verdiepingen tellend gebouw in Gent. Mijn bureau staat tegen het raam, zodat ik bij verveling naar buiten kan staren. Geen mooi parkje voor de deur, ook geen boeiend en druk plein, al helemaal geen idyllisch waterloopje dat voorbij kabbelt, wel gewoon huizen. Welnu. Op de tweede verdieping van het huis aan de overkant van de straat, waar ik dus recht op kijk, hangt altijd een mevrouw uit het raam. Het raam open, gordijnen wapperend, een kussentje op de vensterbank, en daar hangt ze dan op. Volgens mij zit ze met haar knieen op een stoel of op haar bed of zo, want ze kan er uren blijven zitten. Blijven hangen dus. En daar zit ze dan elke dag, uren aan een stuk, te kijken. Maar er is helemaal niets te zien. Echt niets. Helemaal niets. Elke tien minuten rijdt een bus voorbij, en voorts is het een voortdurend af- en aanrijden van auto's. Niets anders. Geen winkeltjes, geen terrasjes om te bekijken, alleen auto's, bussen en heel af en toe een dappere fietser die zich ertussen een weg probeert te banen. Mevrouw is een jaar of veertig. Geblondeerd en krullend haar met veel lak en gel opgestoken. En niet mager. Euhm... dik, zeg maar. Zo hangt ze iedere dag uit haar raam. Te hangen. Te kijken. Ik vraag me af waarnaar ze kijkt. En zou ze in de gaten hebben dat ik haar in de gaten heb?

Ontdekt
Net ontdekt: de confituur van materne met nectarines en frambozen. Donkere boterham, beeeetje boter, schijfje kaas en dan die confituur. Hmmmmm...

*Glimlach*
Dan zit ik moe slecht gezind in mijn auto, om allerlei redenen eigenlijk, en dan zie ik ineens een regenboog. En die slaagt er dan in waarin alleen mijn lief die dag slaagde: een brede glimlach op mijn gezicht te toveren. En het was een mooie regenboog. Een die reikte van aan de ene kant van de horizon tot aan de andere kant... Mooi en vooral zooo lang geleden dat ik er nog een zag. En hij was helemaal vol, nergens onderbroken, en een zo volmaakte halve cirkel. En dan ineens ga ik alles relativeren...

Een juli
1 juli. Heb ik altijd een magische datum gevonden. Begin van de zomer, begin van de fun. Vanmorgen, op een juli dus, wakker geworden door het getik van de regen op mijn raam. Regen. Op 1 juli. Contradictio in terminis, lijkt het mij. Maar het is toch zo. Geen zomergevoel. Alleen regengevoel. Maar aangezien ik deze zomer toch gewoon doorwerk, is dat misschien nog niet zo'n slechte zaak. Alhoewel: donderdagavond vertrek ik voor een lang weekend aan zee met mijn liefste. O wee als het dan regent... Was het al maar... donderdagavond... *zucht* Eerst nog wat werken.
Update: Wat ik me net bedacht: een lang weekend aan zee, da's een lang weekend zonder internet of pc... En ik kijk er nog naar uit ook ! Ben ik aan het afkicken van mijn 'nerdyness'? Hmmmmpf.