Goed
Vandaag wordt een goeie dag ! Ik ben er zeker van.

Oeps
Ik wilde gewoon maar es kijken hoe het zou zijn met een nieuw kleedje aan. Ik vind dit maar niks. Waar is de undo-knop? Ik vind geen undo-knop !

Perfectie
Laatst las ik bij meneer Druppels over seks. Het deed me nadenken. Seks staat inderdaad veraf van hoe het in stationsromannetjes staat beschreven, of van hoe het wordt vertoond op 't grote scherm. En toen bedacht ik dat iedereen wellicht z'n eigen perfectie nastreeft. Of dat minstens zou moeten doen. Wat kan het mij schelen hoe tom cruise z'n tegenspeelster perfect schijnt te omhelzen en te zoenen? Het is ge-ac-teerd ! Ik vind, als u mijn bescheiden mening niet wil lezen, kijk dan maar verder naar meneer cruise, ik vind dat ieder stel zich gelukkig moet voelen. Als dat is zonder seks, so be it. Als het is met trio-seks, fine by me. Voor mij hoeft seks niet alle dagen, en op sommige dagen hoeft het vier keer. Als wij daar zin in hebben. Met of zonder speeltjes, ieder doet z'n ding. Ik heb al genoeg stress, ik ga me niet nog es stress laten bezorgen door een maatschappij die vindt dat het gemiddeld drie keer moet op een week, en dan nog wel in die en die positie. Anders kom ik nog in een toestand waarin ik ga denken dat als we zeven keer seks hebben op een week, dat dat dan teveel is. Of teweinig bij maar één keer. Als we moe zijn, zijn we moe. En als we daar zin in hebben, vrijen we.

Dialoog
Liefje, wanneer gaan we zwanger worden?
- Als we er klaar voor zijn.
Ik ben er klaar voor, liefje.
- Jamaar, ikke... Ik weet het nog niet zo goed.
Wanneer denk je het te weten, liefje?
- Dat kan ik niet voorspellen. Misschien eerst nog wat oefenen?

Ik lach.

Raar
Thuis dronk ik nooit echt veel koffie. Meestal dronk ik thuis alleen koffie als er bezoek was. Dan maakte ik koffie, en genoot van de smaak. Op de werkvloer drink ik veel koffie. Minstens een liter in de voormiddag, en vaak in de namiddag nog een paar koppen. Ik weet niet waarom, maar voor mezelf, thuis, maakte ik nooit koffie. Ook niet in het weekend, want liefje is een theedrinker. En voor mezelf vond ik het niet de moeite, denk ik, hoewel ik me moeilijk kan inbeelden dat dat de reden is voor mijn inertie, want koffie is toch ongeveer élke moeite waard? Hoedanook, ik heb sinds een week of twee ongelooflijk veel zin in koffie. Ook en vooral thuis. De hele dag door. Ik weet niet wat er veranderd is.

Stof
Als ik een hele dag thuis ben, loop ik wel een keer of dertig, veertig de trap op en af. Iedere keer dat ik de trap oploop, bedenk ik dat als ik straks nog es naar boven kom, dat ik dan de stofzuiger meebreng, want boven ligt er stof. Iedere keer bedenk ik: straks niet vergeten, en iedere straks, vergeet ik. Er zit -geloof ik- stof in mijn hoofd ook.

Vraag
Een log met een vraag. Voor een nieuw programma dat in september op tv1 zal lopen, ben ik op zoek naar een Vlaams gezin dat bestaat uit twee buitenshuis werkende ouders en minstens twee kinderen (liefst tieners). Die kinderen hebben het goed thuis, ze zijn misschien zelfs een tikkeltje verwend. Ik ben ab-so-luut niet op zoek naar jambers-figuren, ook geen high-society, wel een heel gewoon Vlaams gezin met z'n gewone en typische probleempjes. Doel van het televisieprogramma is alle voor- en nadelen van samenwoningsvormen in beeld brengen, informatief en speels. Voor de eerste aflevering zoeken we dus een gewoon gezin, met opgroeiende tieners en werkende ouders.

Herkent u zich in dit profiel ? Kent u iemand die zich in dit profiel kan herkennen? Wil u deze vraag misschien doorsturen naar wat collega's of vrienden? Graag !
Laat het me snel weten als u iemand in gedachten heeft: katrien.geens@pandora.be
Excuses voor het misbruiken dit log, ik weet dat het hier eigenlijk niet voor bedoeld is. But hey, what's the harm?

Geblokkeerd
Ik zit nu in een fase waar ik moet vertrouwen op de mechanismen in mijn hersenen die het allemaal leefbaar houden. Mijn hersenen hebben er nu voor gekozen om niet te denken aan worst case scenario's. Ik leef nu in de mentale toestand waarin 'alles goed' gaat. Vanaf het moment dat één vezeltje in mijn hoofd gaat denken 'jamaar lieve katrien, wat als er toch iets misloopt met het contract en wat als', dan blokkeert de hele boel. Ik kàn er niet aan denken, mijn hoofd laat het niet toe. Dat is aan één kant goed, want ik weet niet wat voor een paniek me zou overvallen als ik wel aan de worst cases zou gaan denken. Aan de andere kant is dat natuurlijk mezelf bedotten. Als het nu inderdaad allemaal misloopt, dan heb ik heee-le-maal niks meer om op terug te vallen. Dat gebeurt er natuurlijk als je slechts op één paard wedt. Ik ga toch nog maar even verder mijn kop in 't zand steken. En ik kom er alleen uit, als de telefoon goed nieuws brengt. Alleen dan.

Tv
Oké, zo zag mijn dag er vandaag uit: opgestaan om negen uur en gekeken naar Spooks, de uitzending van gisteravond, op video. Aansluitend een aflevering van Inspector Lynley. Nog een beetje rondgezapt, maar er is geen klote op tv om half twaalf in de voormiddag. Heel rustig een douche genomen, aangekleed, beetje opgeruimd, mail gecheckt, logs afgesurft. In de tuin de tuinmeubelen uit het hokje gehaald en ze schoongemaakt. Afwas, lunch, babbel met de buur, effe spelen met de hond van de buren. Twee uur 's middags. Kapper gebeld. Afspraak gemaakt voor morgen. Om half drie plof ik terug op de sofa. Tv opgezet. Nog een oude aflevering van Inspector Frost bekeken. Half vijf. Mails nog es checken (alleen nieuwe spam). Kijk op uurwerk. Nergens zin in. Alleen in actie. Er moét iets gebeuren, maar wat? Nog es mail checken. Nog een half uur de tijd doden en ik mag vertrekken naar mijn schoonmoeder, want die verwacht me voor 't eten. Er moet toch meer zijn dan dit?

Zou
Het zou wel es kunnen dat ik snel weer aan de slag ga. Er ligt namelijk een contract voor me klaar en als de inhoud daarvan meevalt, dan teken ik en ben ik weer vertrokken. Ik ben dus vrolijk, maar nog niet helemaal. Ik blijf voorzichtig, tot alles getekend is. Pas dan zal ik heeeelemaal vrolijk zijn.

Schoenen (2)
Ik kon geen rust vinden. Echt niet. Dus ben ik opnieuw op jacht gegaan. Twee paar mooie schoenen gekocht. En ja, ze doen pijn, maar dat betert heus wel. Heus.

Schoenen
Laat het ons op vrouwendag es hebben over schoenen. Ik ben vandaag de stad ingetrokken, met slechts één missie: schoenen vinden. Ik was een hele grote tijd onzeker over werk dus ik heb die tijd geen schoenen gekocht. Nu ligt er een nieuwe job in t verschiet, dus ik dacht: tijd voor schoenenjacht ! Ik weet niet hoeveel schoenenwinkels ik heb afgelopen vandaag. Geen schoenen gevonden. Ik vond er leuke, en mooie, en nauwe, en coole, en hippe zelfs. Maar ik heb ze niet gekocht. En ik heb er al zolang geen nieuwe meer gekocht. Er was altijd wel iets aan te merken op die schoenen. Te duur, te bleek, te donker, te hoog, te plat, te zomers, te laarzig, te puntig, te lelijk stiksel. En bovendien: ik was niet in de juiste stemming. Wat een zot idee om zonder ik-ga-schoenen-kopen-stemming naar de stad te vertrekken. Silly me....

M'n lieve, ouwe opa
M'n lieve, ouwe opa is vannacht gestorven. Z'n hart is gewoon gestopt met kloppen. Het was genoeg geweest. Hij was ziek, hij was oud, hij besefte niet meer zoveel... Het was een lieve, ouwe man. Beetje gesloten, dat wel, maar zelden nors. Altijd bezig met vanalles, altijd in de weer. Ik zie 'm nog buiten, onder het afdakje de aardappelen schillen om er dan frietjes van te bakken, voor ons. Dat was zijn taak. Hij bakte de frietjes, wij waren blij. Z'n ouderdom had hem veel zachter gemaakt. Hij was een lieve man.

Satc
Wist u dat de allerlaatste reeks van satc al begonnen is op vt4 en dat ik die eerste aflevering ervan gemist heb? En als u wist dat de reeks begon, waarom hebt u dan niks tegen mij gezegd? Grrrmmbllll...

Warm
De hele winter door doe ik dezelfde dingen achtereenvolgens wanneer ik in m'n auto stap. Klik open, zitten, handtas op passagiersstoel, sleutel in contact, en meteen de verwarming helemaal open draaien. Op 't warmste. Ik wéét dat die verwarming geen warmte geeft wanneer de motor nog koud is, maar ik doe het toch. So sue me. Gisteren stapte ik in de auto, handtas op de passagiersstoel, sleutel in contact en verwarming op. Ik was de straat nog niet uit of die verwarming stond alweer uit. Lekker warm in mijn autootje. Ze had in de zon gestaan. De lente is op komst !

Een aanbod
Er kwam een aanbod. Heel onverwachts, maar het was er. Gisteren, opeens. Als ik op het aanbod zou ingaan, zou dat betekenen dat ik mijn professionele leven een hele grote ommezwaai geef. Iets helemaal anders gaan doen. Niet op korte termijn, wel iets dat jaren zal duren. Als ik op het aanbod zou ingaan, zou ik niks meer doen met mijn opleiding. Nu vraag ik mij verwoed af waar mijn hart ligt. Of dat echt wel daar ligt, waar ik dacht dat het lag. En of ik er wel voor in de wieg was gelegd. Ik probeer een beeld te creeëren van mezelf in die nieuwe job, maar dat lukt me niet. Ik probeer me een voorstelling te maken van wat ik allemaal zou meemaken in die nieuwe job en ik denk dat dat beslist minder zal zijn dan in mijn vorige job. Maar is 'veel meemaken' wat ik wil? Wil ik niet een iets geregelder leven? Iets normaler? Was dat niet het hele plan? En natuurlijk weet ik het nu allemaal niet meer. En waarom wilden ze me zo graag? Where's the catch?