Jum
Even een informatieve mededeling: de lychees zijn deze tijd van het jaar heerlijk ! De-lych-ious als het ware. En niet eens zo gek duur. Kijk es aan, hoe het leven mooi kan zijn !

Weekend
We lieten de kerstdrukte ver achter ons. We begonnen te rijden en staken de grens over. We kwamen aan verlaten autosnelwegen, met tankstations waar ze gevulde theekoeken verkochten naast een "znek" en hopjesvla. We reden een onooglijk dorp in en parkeerden vlakbij een wegwijzer waar "strand" op stond te lezen. We trokken een extra trui aan, deden een sjaal om, en stapten door het zand. De zon ging bijna onder, we hadden nog een uurtje daglicht tegoed. De wind waaide heftig en de golven lieten witte schuimkoppen na. Een wandelaar maakte z'n hond moe door een stok zo ver mogelijk weg te gooien, een eenzame kerel had moeite z'n vlieger onder controle te houden. We liepen hand in hand, richting zonsondergang, de zee rechts van ons. Af en toe moesten we wegspringen om geen natte voeten te krijgen. Aan een golfbreker hielden we even halt en keken gefascineerd naar wie zou winnen: de houten palen of het water. We gaven mekaar een kus. We stapten verder, want de wind was te koud. De zon ging onder en we dronken dure wijn. Hij legde z'n handen op mijn buik.

Bal
Ik reed vanmorgen rond halfnegen op de Brusselse ring. Net zoals duizende anderen. Het waren er veel vanmorgen, héél veel. De man naast mij zat al in z'n papieren te lezen, het zag er uit als een geprinte mail uit outlook. Rechts van mij zat een vrouw druk te bellen, draadloos en keurig. Ze had blijkbaar alle moeite van de wereld om iets uitgelegd te krijgen. In mijn achteruitkijkspiegel zat iemand te geeuwen en voor zich uit te staren. Deze file was duidelijk een dagelijkse routine geworden voor hem, zoals voor de meesten in die file. Ik reed langzaam maar zeker over het hoogste gedeelte van dat stukje ring. Ongeveer in Zellik, zat ik en ik keek links. Behalve een file in de tegenovergestelde richting, zag ik ver achter de kathedraal van Koekelberg een heeeeel fijn randje van een opkomende zon. Fel oranje, perfect gebold, een gewéldige vuurbal. En ik wilde alle medechauffeurs attent maken op zoveel moois, maar wat ik ook deed, ze bleven star voor zich uitkijken. Ik denk dat ze me maar raar vonden. Tegen de tijd dat ik voorbij Affligem reed, zat diezelfde vuurbal schreeuwerig in mijn achteruitkijkspiegel. Alsof ze me een goeiemorgen wilde wensen. En ik lachte de dag tegemoet.

Pien !
Eindelijk, vanaf nu mag iedereen het weten, ook u ! En u hoeft het zelfs niet te zwijgen, u màg het verdervertellen, hell, de hele wéreld mag het weten ! Er zit een baby in mijn buik ! Joehoe ! Echt ! Helemaal echt. En die groeit en die groeit en die wordt alsmaar groter en flinker en sterker en meer mens. En tegen het einde van de lente komt hij/zij de wereld dag zeggen. We hebben 'het' Pien genoemd. Want we praten niet graag over 'het'. Die fijne naam is te danken aan neefje Jasper-van-bijna-twee. Hij noemt liefje "Pé" (van Peter S.) en mezelf Ta-tien (van Tante Katrien). En een mensje van Pé en Tatien, dat wordt een Pien !

Dark times
Zou het ook nog licht worden vandaag, of slaan we dat gewoon over?

De sint
Sinterklaas is mij vergeten dit jaar ! En dat is niet fijn ! Liefje zegt dat hij het misschien druk had deze nacht met andere kindjes en smalle schouwen en zo, en dat hij dus misschien morgenochtend dan nog komt. Ik geloof er niet veel van want Sint moet vandaag toch al terug naar Spanje, want daar zijn namelijk ook kindjes die hem verwachten. Ik wil best begrijpen dat de Goede Man het druk heeft en dat er érg veel brave kindjes waren dit jaar, maar dat vind ik nu toch geen reden om uitgerekend mij te vergeten of domweg over te slaan. Poeh.